12 yaşındaydım, babamın iş yerine gitmiştim o gün.(cumartesiydi). babamın patronu da beni çok sever. gel otur dedi, onun koltuğuna kuruldum. "ben yarım saate geleceğim sen internette takıl" deyip çıktı ofisten. ben de babamın patronunun koltuğunda onun bilgisayarıyla google'a ayıplı karılar yazmak suretiyle hunharca otuzbir çekmiştim. dün gibi aklımda. geçmişi de silmemiştim lan.
Staj yaptığım dönem Kırk takla atarak sezaryen ameliyatına girmeye hak kazandım. Kimse beni ameliyattan atmasin diye de Koltuk altıma kadar batikonla yıkandım resmen.
Neyse steril bir şekilde iki kişi cerrah gelsin diye ellerimiz göğsümüzde mal mal bekliyoruz. Yanımdaki saf ama benden kıdemli çirkin mi çirkin mal bey, geri geri geldi. arkasında da sandalye var. Ben de sterilliği bozulmasın bir de bu ibneye önlük giydirmeyeyim diye arkasindaki sandalyeyi ayağımla itekledim. Amk ne bileyim oturmak için yaklaştığını. Adamı dolaylı yoldan devirdim yere.
Sonra beni ameliyattan atmadılar tabi, şerefsiz onu ver bunu tut şuna bas diyerek ter içinde bıraktı bir de yapamıyorsun diyerek azarlayarak aldı intikamını.
yoğun bakımdan odaya getirmişler, narkozun etkisi de daha yeni yeni gidiyor. gözlerimi yavaşça açtım .ne göreyim; ayrıldığım eşim ve iki sevgilim yatağımın ayak ucundan bana sempatik sempatik bakıyorlar. allah ! dedim. öte dünya'dayım hesap sorulmaya başlanmış. tarafların hepsi hazır burada. gerisini anlatamıyacağım, ter bastı öfffff !
kapanmak üzere olan trenin kapısına tekmek atmak suretiyle girmeye çalışırken sıkışmak fakat o muazzam erkeksi gücümle sıkışan bedeni ve çantamı kurtararak trene atılmak.
edit:hayati riski vardı la. o anda hareket ederse ne yapacağımı dahi tahmin etmeye çalışmıştım, değişikti.
beşiktaş'ta öğrenci evindeyim. O gün tüm burslarım yatmış ve hepsini çekmişim. Evde can sıkıntısıyla oturup naruto izlerken canım patito cips çekiyor ve bime doğru yola koyuluyorum. Yolda birden kafama esiyor (rüzgardı galiba) ve otobüse atlayıp ırak'a gidiyorum, çat pat kürtçemle az çok anlaşıyorum ve kendimi oradaki firmalara ithalat ihracat şirketi ceo'su olarak tanıtıyorum, kalacak yer ayarlıyorlar, ürünlerinı tanıtıyorlar, numune olarak ürünlerinden veriyorlar, gezdiriyorlar, yedirip içiriyorlar, kendime telefon, iki de laptop alıp döndüm istanbul'a. Hem laptopları hem de telefonumu sattım. Hayatımın En çılgını budur. Hem de en kârlısı.
