hayatın hengamesine kapılıp kendilerini geyiğe veren yazar arkadaşların iç seslerini ve dört nala koşan geyiği durdurmayıp iyice abartmaları sonucu iğrençliklerini farkedip kendilerinden tiksinmeleri olarak vuku bulan dışavurumu sözlüğe dillendirmeleridir.
