Hoşlandığım çocuğun benden hoşlanmadığını anladım. Yarın tüm gün onu düşünmek yerine açıp iki kitap okuycam sabah da sporumu yapicam oh mis...
Gerçi daha önce de 4 5 kez anlamıştım ama olsun bu defa farklı. Elimden geleni yaptım çünkü aklımda hiçbir "keşke" kalmadı.
Pırıl pırıl hissediyorum yeni yıkanmış nevresimlerde duş aldıktan sonra uyumak gibi
243gun sonra gelen edit: Ben pes ettim. Yani onu aklimdan cikarmaya calismaktan kendimle savasmaktan. Ee seviyorum yada her neyse bu duygu. Kabullendim ne olursa olsun.
Eski sevgilimi aradım. Aradım çünkü bok vardı. O lanet konsere gideli 14 ay oldu. Ararken kullandığım sıfat lanet değildi tabi. Diyecek kötü bir lafım yok. Demeyeceğim çünkü gören duyan var.
Yalnızca okudum. Okumaktan başka güzel ne var ki şu dünyada zaten. Bir ara telefonu elime aldım, onu aramak geldi içimden ancak açmayacağını bildiğim için vazgeçtim, tekrar okumaya devam ettim.
