Günün sorusu. Bugün kendimi mutlu etmek için sadece anı yaşadım. Ne dünü düşündüm ne de yarını. Dün hiç yokmuş gibi yarın hiç gelmeyecekmiş gibi davrandım. Uzun soluklu mutluluklar bize çok uzak malum.
Diyete başladım. Ha mutlu oldum mu hayır. Hatta evdeki lezzetli ismini vermek istemediğim bir yemek türünü yiyememekten ötürü kudurmuş durumdayım. işin daha da kötüsü 1 hafta sonra bozulan bir diyete sahip olduğumda ah be iki üç gün önceki ev baklavalarini niye yemedim diye ekstra krizler de yaşadım bayram sonrası. Ama ruhumu ve bedenimi üç ay sonraki ( tabi o zamana kadar sürdürebilirsem) mutluluklara saklıyorum.
Sonuç: kendimi mutlu etmek için birşey yapamamış olmamdır.
