bir insan yedisinde neyse yetmişinde de odur bunu bilir bunu söylerim, ben okul yıllarımda da dersleri sevmez, sevmediğim gibi ekerdim şimdi hangi hayat bana ders verecekmiş şaşarım...hayatın yalancılığı, yapmacıklığı bu sahtekarlığına, şımarıklığına karşın hayat mı sabreden, ciddiyetini, efendiliğini koruyan ben mi ders vermeliyim..
bir insana kırk kere he de, ama bir kez karşı gel senden kötüsü olmaz. neymiş efendim bu devirde herkesin her istediğini yapmıycakmışız ve tepemize çıkarmıycakmışız, sevecen güleryüzlü iyimser davranmak sadece ezilen taraf olur başkada bişey değil.
yarın hayata verilecek derstir. gün gelir devran döner, hayat gelir önünde diz çöker.
bana çektirdiklerinin, yorgunluğumun sebebi olan sen
bakalım hangimiz daha büyük
sen mi ben mi ? *
hiç bir zaman sevdiğin kadar sevilmiyorsun. bu deneyimi yaşamak istemezdim ama öyle sözlük. al bu dersi çıkardım bu entry i okuyanlarda böyle olduğunu bilsin.
