ulan böyle de hayat mı olur arkadaş?
gün geçmiyor ki bir sevgilim tarafından da darbe almayayım. hani kızayım desem o da olmaz, hiç haksız değiller.
yüce tanrım özene bözene beni itici yaratmış.
bakın bazı insanlar vardır bilirsiniz;
hiçbir şey yapmasa bile sizi kendisine çeker. bir gülüşü olsun, yürüyüşü olsun, üslubu olsun sizi büyüler.
işte ben bu insanın tam tersi yaratılmışım. hiçbir şey yapmadan bile insanları kendimden itebiliyorum.
geçenlerde yine dikkat çekmeden belediye otobüsüne bindim. otobüs tıklım tıklım doluydu, haliyle de oturabileceğim hiçbir koltuk yoktu. koridorda dikilirken çaprazımdaki kızların götüm götüm arkaya doğru benden uzaklaştıklarını gördüm. alınmadım tabii ki. zamanında otobüsten bile inenleri gördükten sonra bunlar benim için iltifattı adeta. ama bu sefer çok farklı bir şey olmuştu;
en az 85 yaşında yaşlı bir teyze beni bastonuyla dürtüp ' ayakta kalma gel yerime otur' dedi. hunharca bastım kahkahayı. bu kadar şakacı piç bi teyze hayatımda görmemiştim. o nasıl bi ironiydi, o nasıl bir mizah anlayışıydı..
yüksek desibelli kahkahalarıma karşın teyzede bi tebessüm belirtisi bile yoktu. gerçekten de ciddiydi. bu sefer bastonuyla sırtıma vurup ısrar etmeye başlamıştı. 'teyze neden ama? ' dediğimde ise o yıkıcı cevabı aldım;
' etrafına bak bi gran giresice! insanları rahatsız ediyon'
daha fazlasını duymamak için kulaklarımı işaret parmaklarımla tıkayarak otobüsten koşar adım indim. otobüsten dışarıya adım attığım anda kopan alkış tufanıyla irkildim. herkes kendinden geçermişçesine sevinç çığlıkları atıp elleriyle alkış tutuyordu. o yaşlı nineyi bi kahramanmış gibi omuzlarda gezdiriyorlardı. kaptan bile gidişime o kadar sevinmişti ki; tuttuğu takım şampiyon olmuşçasına trafiğin ortasında peşi sıra kornaya basıyordu.
bu benim kaderimdi, kaçamazdım...
siz de hak vereceksiniz ki bu cehennem azabı yaşantımdan uzaklaşıp sık sık tatile gitmeliydim.
öyle de yapıyorum zaten. fakat hayatımda ilk defa yazın tatilie gitmeye karar vermiştim. 'senin aklına sıçayım, tatile yazın gidilir zaten' diyenleri duyar gibiyim. siz nerden bileceksiniz ulan! hayatınızda benim kadar itici oldunuz mu hiç? dikkat çekmemek için kışları gidiyordum işte. zaten kışları otelde turist sayısı az oluyordu, bir de karların içinde bembeyaz montumla kamufle olunca adeta kalbi kırık görünmez bir hayalete dönüyordum.
velhasılı bu yaz şeytanın bacağını kırıp yazın tatil yapmaya kararlıydım.
ne çok sıradan bir yere gidecektim, ne de çok popüler bir tatil beldesine.
kararımı marmaris'ten yana kullanmıştım.
marmaris'te otelime yerleştikten sonra ilk 2 gün odamdan çıkmaya cesaret edemedim. ama artık kendimi kanıtlamam gerekiyordu. 3.günün sabahı cesaretimi toplayıp sahile inmeye karar vermiştim. gardolaptan 2 adet havluyu boynuma asıp deniz shortumu giydikten sonra korkarak aynaya baktım. ulan ilk defa fena görünmüyordum he. bi anlık gazla gerçekten de sahile inecektim. heyecan içinde otelin merdivenlerinden aşağıya inip sahile hızlı adımlarla yürüdüm. kimse beni farketmiyordu, bu iyiye işaretti.
sahile vardığımda gözüme en tenha yeri kestirdim ve çaktırmadan oraya yerleştim. kimse görmeden üstümdekini çıkarıp kendimi denize attım. mutluluktan uçuyordum.. kime beni görmemişti, görse bile bir tepki vermemişti. sonunda sıradan olabilmiştim sanırım.
aradan 1-2 saat geçtikten sonra bi anlık saçma bi cesaretle kalabalığa doğru yılan balığı gibi süzülmeye başladım. yaklaşıyordum ve kimse benden uzaklaşmıyordu. ta ki o kıza kadar..
aramızda 5 metre ya vardı ya yoktu, göz göze gelmiştik. saniyelerce bakışmıştık..
derken o yürekleri dağlayan çığlığı bastı! tanrım o nasıl çığlıktı,
bi anda herkesin dikkati bana çevrilmişti. beni gören tüm kızlar artık birer birer çığlık atmaya başlamıştı, erkekler yanlarındaki sevgililerini bile denizde bırakıp karaya doğru korkuyla kulaç atmaya başlamıştı.
kıyıya resmen köpek balığı jaws yaklaşmış gibi insanlar dehşete düşmüş birbirlerini ezerek karaya çıkmaya çalışıyordu.
o an anladım işte;
senin tatil neyine be! heheyt..
kendimi bu kargaşadan taşlanmadan kurdardıktan sonra soluğu otel odamda aldım. tabii odama koşarken de yüzümü havluyla gizlemiştim. derken sevgilim aklıma gedi. ''ulan o kadar iticisin ama yine de sevgilin var, biz o'nu bile bulamıyoruz allah'sız'' diyenleri duyar gibiyim. arkadaşlar bildiğiniz gibi değil...
en az 195 kilo, kültür desen yok, kızın resmen bıyığı var, hani gidip bi kıza teklif etse kabul edilir o derece yani. başka nasıl bi insanoğlunun bana bakmasını bekleyebilirdiniz ki? ulan o dünyalar çirkini kızı bile tavlayabilmem 4,5 sene sürmüştü.
her neyse işte,
moral bozukluğumu bir nebze giderebilmek adına aradım bunu;
- alo
+ naber pala bıyıklım?
- eyi sen?
+ tatildeyim işte. barlar, eğlenceler, kızlar falan..
- eyi eyi..
+ kıskanmadın mı?
- geçekci olu musun bıraz? ne gızları len? gim bakar sana benden başga?
+ harbiden he..
- he ne dicen? çabuk söyle eski sevgiiimle blanlarım var böön.
+ :(
evet,
bu lanetle yaşamaya alışmalıydım artık. sonsuza kadar bu böyle sürecekti. ya da insan içine sadece scream maskesiyle çıkacaktım.
195 kiloluk bir panda bile beni aldatabiliyordu. ben kime ne yapmıştım böyle de tanrı beni bununla cezalandırıyordu..
önceki yaşantımda adolf hitler miydim yoksa..
bu lanet sadece sosyal hayatım için de geçerli değil. online counter oynarken bile pustuğum yere kimse gelmiyor, en çok iş yapan başlıklara entry girsem dahi herkes benim entry'imden sonra yazdıklarını silip kaçıyor.
siz çekici kardeşlerim,
yaşadığınız hayatın kıymetini bilin olur mu. sevgiliniz varsa yarın ilk iş gidip sarılın o'na. hoş.. ben sevgilime sarılmaya çalışsam da ellerim kavuşmuyordu arkasında. her neyse;
yaşadığınız hayatı bana inat daha da güzel yaşayın.
kilosu az olsa, bıyıkları olmasa, güzel konuşsa, kültürlü olsa aynı benim sevgilim olan sevgilidir. **
gecenin bi vakti uzun bir yazı okutan sevgilidir.
Sevgiliniz calisiyordur ve sadece pazar günü vardır tüm günü sizinle geçirebileceği. Siz de üniversitede başka bir sehirde okuyorsunuz bir hafta sonra da gideceksiniz. Birlikte geçirebileceğiniz son pazar gunünde sevgiliniz eski sevgilisine söz vermiştir onunla buluşmaya gider. Siz de kabul edersiniz ve bunun adı modernlik olur. Afedersiniz ama ne kadar "ilimliymisim" o günler şimdi pembe gözlükleri çıkarınca anladım.
Acaba bu herif beni çok gevşek biri mi sandı onu geçeyim gerçekten modern aşk saygı sevgi bumu lan dediğim durum.Sanirim hayatımda daha büyük bir yavsaklikla karsilasmam.
