bi kere lisede yaprak diye bir hatun vardı.
bir arkadaşı ile haber gönderiyordu ikide bir, ben sana çok aşık oldum diye.
ben ilk başlarda taşşak geçiyor sanıyordum.
çünkü aynada tipime bakıyorum, hani darwin görse evlatlık edinir, sıfat ortada.
yani böyle birşeye, 2-3 ay arkadaşlık yapıp yaşam stilini öğrenmeden aşık olmak imkansız amına koyim.
ama hatun öyle diyordu, aşık olmuş.
ben hep elimin tersiyle ittim.
sonra lise bitti üniversite başladı, bir ara bir boşluğa düştüm, hayatımda kimse yok, facebook o zaman yeni çıkmış, düşün 9 tane arkadaşım var facebook'ta, bi baktım bana arkadaşlık teklif etmiş.
neyse lafı uzatmayalım, o dönemki cahillik mi diyelim, kafasızlık mı diyelim, bana olan zaafından bir hayli yararlanarak 1 veya 1.5 sene takıldık bununla.
ayrılırken ahını almışım, fark etmedim.
ulan döndü dolaştı, 5 sene sonra çıktı amına koyim.
hayatımın en ağır travmatik gününü yaşarken birden aklıma bunu stalklamak geldi.
5 senedir gelmeyen stalklama isteği, o gece geldi.
baktım, o gece evlenmiş:)
yani onun en mutlu günü benim en mutsuz günüm oldu.
anlattıklarımın bir tanesinde yalan varsa adım arap olsun.
ilahi adalet diye birşey var gençler, inanın ki var. hem de siz karşınızdakini üzdüğünüzün farkında olmasanız bile var.
şaşmaz, kesinlikle şaşmaz.
