silaha ve savunma yatırımlarına giden para eğtim, sağlık ve kültür yatırımlarına kaydırılırdı. Bu da daha müreffehlik düzeyini yükseltirdi. sanayi yatırımları artar, işsizlik düşer, gereksiz ve anlamsız savaşlarda yitirilen gençler ülkesine ve yaşadığı dünyaya katma değeri olan bireyler haline gelirdi. oysa cephede binlercesi yitirilmekte.
bugün barış olsa silah tüccarları o silahları götlerine sokmak zorunda kalırdı. insanlar sokaklarda rahat ve huzur içinde gezer, dostluk ve arkadaşlık bağları güçlenirdi. içinde yaşadığı dünyayı tanıma fırsatı bulmayan yığınlar farklı ülkelere ve coğrafyalara ellerini kollarını sallayarak giderdi. bir türk bir ingilizle, bir fransız bir arapla dostluk, evlilik ve ticaret gibi ilişkileri daha kolay geliştirebilirdi.
