duydugumuz anda götümüzün düstügü , korkudan kacacak delik sicacak kab bulamadigimiz sözdü.
asinin kolumuza yapilmasi ve aradan gecen bir 5 yil sonraysa tutmasi neticesinde birdahaki asilara gerek duyulmamasi ise bir gercektir. bana hic asi tutmadi ya iste ben ona yaniyorum.
ilkokulda sık sık yaşadığım hadisedir. sabah okula ciddi bir şekilde gelinir. bir arkadaşınız sınıfa dalar ve bağırmaya başlar. bugün aşı oluyoruzzzz diye. tüm sınıf panik haline geçer. öğretmen gelir sakinleştirmeye çalışır ama nafile. sonra hemşire gelir ve iğneleri çatır çutur basar. aşı olana kadar çığlıkları atan erkek çocukları olduktan sonra ben zaten korkmuyodum diye etrafta gezinirler.
(bkz: erkekliğe yedirememe)
bu sözden sonra ilkokul birinci sınıf öğrencilerinden birileri okul bahçesine kaçmaya çalışır. peşinde bir hemşire, ilkokul öğretmeni ve okulun hizmetlileri koşmakta ama sonuç hüsranla bitmektedir. aşı olunmuştur ve bir yerlerde ühühühühü diye ağlayanlarını görmüşüzdür.
duyulduğu anda mideye * kramplar girmesine ve derste hiçbir şey anlamamaya başlamaya, tenefüs zili çaldığında*olayın aslını araştırmak ve koridorlarda o ürkütücü ilaç kokusu ve beyaz gömlekliler var mı diye bakınmaya sebep olan ve söylenti gerçekse okulu derhal terk etme vesilesi olan hadise.*
