dün buldum bugün yitirdim..bir gün önce hayatıma ortak,sevdiceğim,eşim doğarken bugün tek dostum, bildiğim bileceğim en iyi insanı,birçok insana huzur veren insanı yitirdim.tam 1 yıl önce..17 marttan 18 marta girerken..eşimle masada...elimizde rakı..biliyorum onunda aklında sen vardın..kaç kere söyledik naynay rakıyı sek içerdi diye..seninle dinlenilen şarkılar..sohbetlerimiz...hayallerimiz...fotoğraflarımıza baktım.içimden aramak geliyor seni..arasam..açsan..gel desem..gelsen..sarılsak.geçen 1 yıl kabus olsa...her kabus gibi unutsak..sarılsak..sen yine gülsen..gül yüzünle gülümsetsen..sadece...
Bugün 18 Mart..
Normalde bugünü en coşkulu şekilde anmak lazım gelirdi..
Ama bugün emin olun ki;
Memleketimiz Çanakkaledeki o meydan savaşından daha berbat haldedir.
Ve bugün elinde telefonu ve bilgisayarından başka birşey olmayan gençler birleşmeye tenezzül edip bu vahim durumu ortadan kaldırmaya çalışmıyor bile..
Bu sözlerim eminim ki birçoğunuzun içinden geçenler..
*
Düşmanlarımız hergün;
'' Türkiye bölünmeli,
Türkiye parçalanmalı,
Apoya özgürlük,
Federal devlet '' diye havlarken!!
-Bizler onlara taş bile atamıyorsak..
Bizler bize biber gazı sıkılmasına izin veriyorsak..
Bizler düşmanlarımızın bizi hergün aşağılamasına alıştıysak..
Bizlere televizyonlarda Türklüğümüzden utanmamız gerektiği empoze ediliyorsa..
Bizlere Atatürk'ü unutturmuşlarsa eğer..
Bizler Çanakkale şehitlerini anmışız veya anmamışız birşeyi değiştirmez.
Kimse Vatanını onu hakketmeden sevmesin..
Milyonlarca gençte Seyit onbaşının kuvvetini göremiyorum.Hepimize yazıklar olsun.
