biz veletken mahallenin kızları erkekleri toplanır saklambaç, kovalamaca, yakartop, can falan oynardık. sonra yorulup kenara sindiğimizde salak salak muhabbetler ederdik. tabi o zamanlar bizim babafingolardan haberimiz olmadığı için cinsellik dışında her şey olurdu konu.
en hit sohbetlerden biri de "kız olmak mı zor erkek olmak mı?" tartışmasıydı. kızlar yemek yapmak ve çocuk doğurmak kozlarını ileri sürerler biz de hemen askerlik zarfımızı atardık. ama münazarayı üstün bitirmemizi sağlayan şey "sünnet" kozuydu. sünnetten bahsettiğimizde kızlar direk utanır ve tiksinirdi. yine de "kız olmak, erkek olmaktan daha zor yeeaa" savında direnirlerse "etin gidiyo kızım hem de en önemli yerinden" diyerek kızları sindirirdik.
çok uzun süre erkeklerin daha sıkıntılı bi hayatı olduğunu düşündüm. lise sona kadar hobittim ben, valla lan. küçük hüsamettin gibi dolaşırdım ortalıkta. valide yıllarca vitamin mi dayamadı, balık yağları mı içirmedi, galon galon süt mi enjekte etmedi ohooo. sana şöyle söyleyeyim, galatasarayın tek ihtiyacı bizim valide. koy abi spor ekibinin başına, sakat makat topçu kalmaz. neyse biz lise sonda eşek gibi boy atıp ailenin en uzunu konumuna yerleşiverdik ve kadınların daha zor bi hayatı olduğunu ben o zaman öğrendim.
perde takmaya profesyonel olarak başlamamla birlikte, bizim evde 2 hafta bir perde yıkanır oldu. valide yıkadıkça, ben önce çıkardım sonra taktım.
kornişi atlayıp taktığın perdeyi geri sökmek, perdeyi yanlış sıraya takmak, perde takmadan önce kirletmemek için iyice el yıkamak (valide diretiyodu amk! sanki ameliyata girecez), on beş dakika boyunca kolların aralıksız bi yere uzatmak... çok zor hafız çok zor.
buda felsefesi ile erdem, sabır, huzur kazanmaya hindistana giden entel piçleri buradan bizim eve davet ediyorum. yeme, içme, konaklama bize ait. sabır adamı olup çıkacaksınız, garanti veriyorum. yalnız kendinizi sağlam psikolojik ve fiziksel baskıya hazır edin. kaydolmak isteyen arkadaşlar özelden ulaşsın bana.
sürekli yukarı bakmaktan mütevellit boyun kaslarınız delicesine çalışır ve sonunda ağrıdan geberirsiniz. ama bu deneyim, acı eşiğinizi zamanla çok yukarılara taşıyacağından fiziksel ve ruhsal bir gelişim sağlar.
-spectr, perdeler yıkandı getiriyorum.
+getir anne, ben hazırım. hiyaaaağhhh! (içses: acı yok raki, acı yok)
