yahya kemal
nazım hikmet
necip fazıl
orhan veli
cahit sıtkı
özdemir asaf
attila ilhan
can yücel
ataol behramoğlu
ahmed arif
cemal sureya
edip cansever
turgut uyar
ece ayhan
can yucel
ahmet telli
adnan yucel
nihat behram
ahmet hamdi
sait faik
faruk nafiz
ziya osman
oktay fırat
melih cevdet
eniz behiç
halit fahri
yusuf ziya
ahmet kutsi
orhan seyfi
cevat şakir
ahmet muhip
memduh şevket
nurullah ataç
bedri rahmi
arif nihat...
not:aralarında bazıları romancıydı ama aklıma gelenler bunlar. heryerleri sızladı...
başta atilla ilhan olmak üzere bütün şairlermize saygısızlıktır.
sevmek kimi zaman rezilce korkuludur insan bir akşamüstü ansızın yorulur tutsak ustura ağzında yaşamaktan kimi zaman elerini kırar tutkusu.
bazı öküzlerin misal ve atıftan haberi olmadığını bize göstermiştir.
cümle sonunda karacaoğlan vesaire denmiyor güzel akıllılar, karacaoğlanlar vesaire "lar"ler" eki vardır, yani karacaoğlan derken o dönemde yaşayanların çoğu divan şairi olduğu için söylenmiştir, yine karacaoğlan örneği şimdiki şairleri tırtlattığı için konulmuştur..
bazı öküzler, ne vaka biliyor ne atıftan anlıyor.
size cümle içinde, kurdan bahsederken "altın maltın" desek, sıçtık o zaman..
karacaoğlan halk şiiri yazardı cahil kardeşim. ayrıca o saydığın (ne kadar yanlış saymış olsanda) divan şairleri ne kadar iyi olurlarsa olsunlar halkın dilinden uzak süslü bir dille, halka değil saraya hitap ederdi.