Aramızda ciddi bir mesafe var. Gerçekten baba oğul gibiyiz. Ne çok isterdim şöyle iki arkadaş gibi oturalım içelim beraber dertleşelim. Ama bu imkansız babandan ne gördün ise bize aşılamışın. iyi de olmuş hani. Belki arkadaş değiliz ama benim yaşım büyüdükçe senin yaşın küçülüyor ve bi şekilde arkadaş oluyoruz farkındasın di mi baba? Seni her halinle seviyorum iyi ki başımızdasın iyi ki evimizin direğisin.
Yıllar önce küçük beynimle yazdığım babamı kaybetme hikayem.
Allahtan kopyala yapıştır diye birşey var.
Günlerden neydi hatırlamıyorum.
Gözlerimi açtığımda annemin sesleri kulaklarımda çınlıyordu. 'KAHVALTI HAZIRRRR'
Tabiki herkez için uykudan uyandıktan sonra 5 dk daha uyuma seansı vardır. Benimkide haliyle öyle oldu. Şuanda tam anımsıyamıyorum kahvaltıyı yiyip yiyemediğimi ama evde bir değişiklik gözüme çarpıyordu. Televizyonun karşısındaki babam. Normalde işe gitmesi gerekirdi. Ama gitmemiş ve tv izliyordu. Sanki bugünü özellikle seçmiş gibi. Öğleye doğru evden çıktığımızı hatırlıyorum. Babam traktörü çalıştırmadan önce ben hızlıca koşar ondan önce şöför koltuğuna oturur ve viteslerle oynardım. Uzun süreli uğraşlarım sonucu arazi vitesinin nasıl yapıldığını öğrenmiştim. Daha sonra baba gelip şöför koltuğuna oturdu. Tabiki babanın kırkyılda bir evde olması ve benimde onunla beraber gitmem ablayı kıskandırmaya sevk etmişti. Gerizekalı gibi oda bizimle geldi ve belkide hayatında verdiği en iyi karardı. Çünkü babayla bir daha gezme fırsatını elde edemiyecekti. Yolda ilerlerken traktörü sürmeyi okadar çok istiyodum ki babada dayanamayıp her seferinde gidiceğimiz yere varmadan beni önüne alır direksiyonu bana verir ve gaza kendi basarak ilerlerdik Bu hiç değişmezdi evet güzeldide. Fabrikaya geldiğimizde baba traktörden inip birkaç kişiyle görüşmüştü. Ben günün burda biticeğini sanarken tekrar traktöre doğru gelmeye başladı. Ve binip uzaklaştık fabrikadan. O günün özel olarak vermiş olduğu bir bağ vardı sanki aramızda babayla. Bizimle hiç olmadığı kadar ilgilenmişti o gün. Yeniyola geldiğimizde Bu sefer ilk ablam aldı eline direksiyonu. Bir kaç metre ilerledikten sonra benim kıskançlık krizlerime daha fazla dayanamadı. Evet sıra bendeydi. Sıramı en iyi şekilde değerlendirip babaya devrettim traktörü.
Hava kararmak üzereydi. Eve geldiğimizde ilk iş olarak karnımı doyurmuştum. Annem babaya aldığı yeni gömlekleri gösteriyodu. Giymesi için hernekadar ısrar etsede sadece bir tanesini denedi baba. O anda birşey dikkatimi çekti. Daha önce babanın gözlerinde olmayan bişey. Sol gözünün bebeğinde bir donukluk. Sanki bir buğu adını tam koyamıyorum ama dikkat çekici birşey olduğu aşikardı.
Sıra babanın evden çıkmasına gelmişti. Ve onu uğurlarken bir öpücük kondurdum yanağına, annem ve ablamda. (bu herzaman yaptığımız şeyler değildi)
Televeizyon izlerken ablamın çekirdek istediğini hatırlıyorum. Ama ben herzamanki gibi küçük ve uyuz bir çocuk olarak onun isteğini yapmadım. Annemin tek başına bu saatte gidemessin ısrarlarına rağmen ablam gitmişti çekirdek almaya. Dışarıdan ablamın sesini duyduğumu anımsıyorum. Serseri tipli iki orospu çocuğu ablama takılmaya çalışmıştı. O anda enseme bir tokat yedim. Annem ' gerizekalı ben senin gitmeni söylememişmiydim' dediğini hatırlıyorum. Heralde o yüzden yemiş olsam gerek Yani ihtimal büyük * herneyse ablam ağlıyarak eve geldi. Sonra bi güzel oturup çekirdeğimizi yedik.
Pek fazla çalmayan ev telefonumuz haliyle gelen sinyalallerle çalmaya başladı. Telefonu açan annemin azından 'kakakazaa mı ? ' lafının çıktığının hatırlıyorum.
işte o anda tüm hayatımın, psikolojimin değişmesine neden olucak olayın ilk kelimeler dökülmüştü annemin ağzından. Kazanın olduğu yere geldiğimde 10 larca kişi olmasına rağmen bir sessizlik çınlıyodu kulaklarımda. Daha 3 saat önce gezip bir çok anılar yaşadığımız traktörümüz devrilmiş ve koca tekeri, 10 larca insanın arasında gözüken tek parçasıydı. Evet bakamadım daha fazla. Kafamı nekadar oraya çevirmek istesemde hayır gözlerim görmüyordu görmek istemiyordu. Okul arkadaşım mehmeti gördüğümü hatırlıyorum. Birden yanımda belirivermişti. Gözlerimden akan yaşlardan anlamış olsa gerek kazanın bize ait olduğunu. Ve hiç birşey diyemeden sadece gözlerime baktı. Sonrasını hatırlamıyorum ne mehmeti ne de kazanın şiddetiyle hayretler içinde bakışan insanları.
Eve geldiğmizde daha önce annemi bu kadar çaresiz bir şekilde gördüğümü hatırlamıyorum. Elinde telefon bi kaç kişiyle görüştükten sonra ' siz burda kalın teyzeniz gelicek ben eniştenle babanın yanına gidicem' diyişiyle çıkması bir oldu. Çok geçmeden teyze de gelmişti. Ve ardından aile dostlarımız..
O gece her nekadar büyük bi olay yaşasamda çocuktum sonucunda uyuya kalmışım. Sabah kalktığımda neler olduğunu hatırlamıyorum ama küçük halam gelip bizi bursaya hastaneye babamın yanına götürmüştü. Hastaneye geldiğimde Bahçede annemi gördüm. Dayısyla beraber yüzlerinde değişik bir ifadeyle oturuyorlardı.
Ben haliyle o anda annemi değil babamı görmek istiyordum. Sadece son bir kez. Yoğun bakıma doğru ilerlerken olan biten herşeye bir anlam veremiyodum. Neden biz ? Oysa herşey ne güzeldi.
Yoğun bakımın küçük buğulu camından gösterdiler babamı bize. Ağzında kocaman bir hortum , başı tamamen sarılı bir şekilde yatıyordu. Bir müddet babamı değilde yanındaki monitörde gözüken kalk ritmini seyrettim. Hata yaptığımı daha sonra anladım ama nerden bilebilirdim ki babamı canlı haliyle sonkez görüceğimi. Bense sadece monitörü seyretmiştim. Monitörü seyrederken biranda önümüzde ki kapı kapandı. Bir daha da hastaneye getirmediler bizi.
Günlerden çarşamba. Evde kuzenlerim le beraber uyurken gözlerimi açtım. Yeni bir gündü. Ama baba için değil. Odaya gittiğimde teyzem telefonla konuşurken gözleri bana ilişti. 'Çocuklar hadi kalkınnnn eve polis amcalar gelicek bir kaç soru sorucaklarmışş bizeee hadiii kalkııınnnn' evet güzel bir yalandı çünkü inanmıştım.
Hep beraber bi güzel evi topladık. Kahvaltımızı yaptık. Ama birşey dikkat çekiciydi. Neden 5 dk da bir insan bizim evimize giriyoduk ki ? ne bok işiniz vardı olum ? Ben çok kalabalık seven biri değilim hele ki evde..
Sanki kapıdan eve giren her ayak bana birşeyler ifade ediyordu. içimdeki küçük kıvılcıma parmağını sokup söndürmeye çalışann bür sürü ayak geldi eve. Daha sonra eniştemde bu ayaklara dahil oldu. Ama severdim onu lan eniştem iyiydi. Beni balkona alıp yalandan muhabbet kurmaya çalışıyordu. işte o anda kıvılcım sönmüştü. Evet evet artık bir kıvılcımım yoktu. Çünkü baba gitmişti. Bunu anlamıştım.
Teyzem beni odaya çağırdı ( her anımda teyzem vardı sanki o sıralar) odaya girdiğimde ablamı ağlar şekilde gördüğümü anımsıyorum. Evet haberi alma sırası bendeydi. Ulan sanki ben anlamadım. Bide okadar uğraştınız belli etmemek için.
Evet artık iş resmiyete dökülmüştü. Babanın gittiği onaylanmıştı( sadece o anlık ).
Ağlamıyorum. Gözlerimden yaşlar akmıyo. Çünkü o gitmedi be oğlum bu salakların hepsi yanılıyo birazdan gelicekler anneyle beraber. Bu fikri sevmiştim. Çünkü benim babam ölemezdi. Ölüm bize gelmezdi. Televizyon izlerken gördüğüm ölümler gibi hep şakacıktı sanki. Biz kötü insanlar değiliz ki ölemeyiz. ( hassiktir lan * )
Yoruldum anasını satayım bi gömemedik babayı daha *
Annem nihayet gelmişti. On u gördüğüme okadar seviinmiştim ki sanki ilk defa görmüşcesine.. Sarıldım ona o an.. Oda bana..
ikindiye doğru babanın cenazesini evin önüne getirdiler. Yüzünüde açtılar evet ama ben şuan o kadar detayı yazmayı düşünmüyorum çünkü yoruldum hacı *
Mezarlığa geldiğmizde insanların arasından babamı gömmelerini izledim. Yanımda dayımda vardı. ' babana bir avuç toprak atmıcak mısın ? ' sorusu karşısında elime toprağı alıp fırlattım. Sanki o an ağır çekimde gözlerimin önünde gibi hayla. Toprak tanelerinin düşüşünü hatırlıyorum. Baba gömüldükten sonra hocanın başına geçip kuran okuduğunu hatırlıyorum. Dayımın beni teselli cümlerleri hayla aklımda. Ama kime anlatıyosun oğlum çünkü baba ölmememişti daha o an zihnimde. Etrafıma bakıp onu aradı gözlerim. Gelen giden yoktu.
O gece annemle yattım. Sabah uyandığımda gözlerim babayı aradı. Ama televizyonun karşısı ve onun yatağı boştu. Kumandayı eline alıp spor haberlerini izleyen biride. Durdum.. Heryer karanlık.. Şiiiii sessizlik...
O artık bi ölüydü. Gitmişti bile uzaklara..
Bense kendini kandıran yada kandırmak isteyen güçsüz ufak tefek bir çocuktum. Saatler, günler, haftalar derken yıllar geçti. Unuttuk mu bilemiyorum belkide alıştık.
Adı şahin olduğuu içinmi hep babam aklıma geldiğinde gözlerim gökyüzüne dikilir. Mavi bulutların arasından süzülen kuşları görmek isterim.
Sonsuzluğa uçan kuşları..
Ve bir sessizlik çöker o an..
Ben sadece kuşların çığlıklarında uyanırım...
Neden erkenden bırakıp gıttın be baba, bak oglun kımseye guvenemıyor artık onlarında senın yaptıgın gıbı gıdecegını sanıyor mutlu musun he bu kadar erken cekıp gıtmekten, ozledım be baba senı. Bır kızı sevdım senınle tanıstırmaya getırecektım gec kaldım be baba gec soylemedekı kımse gec kalınca kaybedılcegını.
artık seni özlemiyorum bile. çok zor muydu biraz para göndermek bana bize sahip çıksaydın sence annem ayrılmak ister miydi senden bütün her şeyin sorumlusu sensin. başka bir kadın başka bir çocuğun mu var diye merak ediyorum keşke olduğunu bilsem en azından rahatlarım biraz olsun. ne yaptık o sattığımız istanbul da ki evlerin parasını nereye gitti. kulağıma cihaz alacak parayı vermezken biraz gezip eğlenmek için senden para istemem benim suçum aslında. bazen öldüğünü düşünüyorum evet üzülüyorum tabi ama sonra en azından bu sıkıntıdan kurtuluruz diyorum. beni bu hale getiren sensin yoksa çok severdim seni. sen daha ailene sahip çıkamadıktan sonra senden bir şey bekleyemem. annemi suçlamayı ne zaman bırakacaksın? başkasını mı buldu diyorsun bir de o bir anne benim annem bu düşüncen bile ne kadar aşağılık bir insan olduğunu gösteriyor 26 senelik eşin o senin hiç mi tanımadın onu böyle bir şey yapacağını nasıl aklına getirirsin. sen onu aldattığın zamanlarda bile seviyordu o seni küçüktüm ama hatırlıyorum siz ne kadar hatırlamadığımı düşünseniz de.biraz daha sabrımı zorlarsan donuna kadar almak için her türlü yasal yola başvuracağım o evi de alacağız elinden. bir kere erkek arkadaşım oldu ailesini beğenmedin sen mükemmelsin sanki. gerçekten sevmiyorum artık seni. *
Şuan düşünüyorum da babamın bana yaptigi fedakarliklari bende ilerde cocuklarima yapabilecek miyim.
Ders kitaplarinda hayat okulu adi altinda benim babami anlatsalar bütün derslerde full ceker hoca yoklama almak zorunda kalmaz
Not : misafir ogrenci getirmek serbesttir. Adamsinn Babaa
her zaman gölgesinde korunduğumu bilmemin verdiği o güzel duyguyu yaşamama sebep olan, doğrularımla da yanlışlarımla da , her halükarda beni evladı olarak saymaktan ve koruyup kollamaktan, sevmekten ,değer vermekten vazgeçmeyecek ulu çınar. sen hep benim hayatımda ol. zira şu dünya öğretiyor ki ;
bir kızın karşı cinsten güvenebileceği ve sevgi bekleyeceği tek kişi babasıdır. Allah kimseyi babasının kaybını yaşatarak; kolununun kanadının kırılmasına sebep olmasın.
öğrenci iken gelen 1 milyarı yeyip bitirdikten sonra gerçekleşen muhabbet, Muhabbetin aslı; baba, iyiyim iyiyim siz nasılsınız. Annem nasıl? hımm, iyi derslerde çalışıyoruz. yok yok sıkıntı yok. ee şey, niye mi aradım. öylesine ya. ne ypıyonuz bi sorayım dedim.
Söylenmek istenen: baba para, para baba, para at para. param bitti. para paraaaaaaaaaaaa(napolyonun oğlu)
seni özlediğim zamanlarda fotoğrafına bakıyorum. seviyorum ister istemez ve özlüyorum. bazen sesine ihtiyacım oluyor ama arayamıyorum.
keşke dünyaya getirmeden önce bana sorma şansınız olsaydı. yada bir kez daha düşünseydiniz.
