tam iki sene önce yaklaşık 7 saat sonra gördüm seni en son seni. öyle kollarımdan çıkıp gidişini izleyişim. hiç bişey yapamayışım. tam 2 sene geçti sanki dün yaşananlar. seni nasıl özlediğimi bir ben biliyorum. ben şuan uyuyamıyorum ama sen rahat uyu.
herkese yazdım senin hatrın kalmasın, zira sen her şeyden daha çok sevdiğim insanların başında geliyorsun.
baba, her ne kadar söylemekte zorlansam da ben seni çok seviyorum... tıpkı her insanın sevmekte öncelik verdiği gibi ben de sana torpil geçiyorum...
üstüne saatlerce düşünüp kendimden başka suçlu göremediğim durumlarda hep haklı olan sen çıktın, kızdım sana bağırdım, edepsizlik ettim... ama kendimi günden güne hep geliştirdim... her geçen gün biraz daha anlayışlı bir insan oldum... iyi olmayı sırf senin için seçtim ben... benim yüzümden üzülme diye...
annem ne kadar cazgırsa sen o kadar iyiydin... anlayışlıydın... ne diyeyim anneme çekmişim işte...
sen böyle giderse sırf bu sebeple cennete gidersin... bir değil, iki değil 4 cazgır karı başında...
neyse babacığım,
hem bu dünyada hem öteki dünyada huzurlu ol diye hep dua ediyorum...
Aksatmadan her gün birkaç defa tekrarlıyorum...
kabul edilmeyecek dua ettirmeyen allah beni, en azından sana bu şekilde yardım etmeye layık görür inşallah...
--spoiler--
çok sevgili baba,
geçenlerde bir kez, senden korktuğumu öne sürmemin nedenini sormuştun. genellikle olduğu gibi, verecek hiçbir cevap bulamadım. kısmen tam da sana karşı duyduğum bu korku yüzünden, kısmen de bu korkuyu gerekçelendirmek üzere, konuşurken toparlayabileceğimden çok daha fazla ayrıntı gerektiği için.
--spoiler-- *
okumak ve kitap travmatik nesneler, eylemler benim için.. babamın yayıncı olması, evimizin kitap dolu olması, babamın hayatım boyunca "okudun mu? bugün ne okudun? bunu bitirdin mi? hiç okumuyorsun" gibi laflarla çocukluğumu tüketmesi bunların en büyük sebepleri. hep okul nedeniyle ilişkim oldu kitaplarla.. çünkü sıkılmış, korkmuştum kitaplardan daha küçücük yaşta. liseye geçtim, kitap okumam gerekliydi. gerçekten sorumluluk sahibi biri olduğum için okumaya başladım. biraz sevgi, biraz zorunluluktu benim için. ama okudum. buna rağmen, bunların hepsini babamın görmesine rağmen hala kesilmedi "ilgi"si. hayatım boyunca anlamadı, ters teper böyle şeyler. birine "yeme" dersin yer. bana da "oku" dersen okumam, okuyamam! kitap istiyorum, okumak istiyorum ama yapamıyorum. neden bilmiyorum ama hala alışamadım, tam olarak sevemedim. bunun en büyük suçlusu babamdır, sonsuza kadar bu böyledir...
diğer babalar ve oğulları gibi arkadaş olamayışımıza üzülürdüm inceden. şakalaşmazdın hiç, anlatmazdın bir şeyler. oğlum diye seslenmeni beklerdim hep belli etmeden ama ömer derdin her seferdinde. sen hiç genç olmadınmı derdim eve her geç gelişimde söylediklerine karşılık olarak, kızardım hep ama herşeye rağmen tanıdığım en zeki adamdın sen. eve gelirken kitap almadıysan yanına, sıkılıp ansiklopedi okurdun geceleri ya salonda, işte o ışık beni rahatsız ediyor diye çok söylenirdim uyku sersemi sana. annem neden olduğunu anlamadan sinirlensede, bugün tam 7 yıl oldu, söndüremedim o salonun ışığını, okuduğun kitapları okudum ansiklopedileri kurcaladım senin gibi ama hala senin kadar olamadım baba. arkadaş gibi olamayışımızı özlüyorum her gün. oğlum deyişini bırak ömer deyişini duyabilmek için nelerden vazgeçermişim aslında bilsen ve ne kadar büyük bir güçmüş geceleri eve geç geldiğimde bana kızıyor olsan bile evde oluşun. çok seviyormuşum seni ben. korku, otorite yada saygı sanmıştım ya hep... değilmiş. mekanın cennet olsun babacım, nur içinde yat.
sevmiyorum seni. hiçbir zaman sevmedim. çünkü ben sevginin ne olduğunu anlayacak yaşa geldiğimde, sen yoktun yanımda. sırf babam olduğun için seni sevecek kadar güçsüz ya da yumuşak kalpli değilim. gözlerine bakabildiğim, dokunabildiğim insanları severim ben. senin gözlerinin rengini bile sorsalar söyleyemem.
ama ne yalan söyleyeyim, küçükken bir kaç fotoğrafına bakmıştım. yüzün gülüyordu. işte o an iyice nefret ettim senden. neden gülüyordun ki? bak, ben gülüyor muyum?
ha unutmadan, ben sana saygı da duymuyorum. neden saygı duyayım? annemle yaptığın beş dakikalık zevk için mi? annem saygı duysun. benimle hiç bir alakası yok konunun. nüfus kağıdımda ''baba adı''nda sen olduğun için mi? hayır, yine tutturamadın. nüfus kağıdımda benimsemediğim çok şey var.
beni yıllardır görmeyen akrabalarla karşılaştığımda ''ayy aynı babası'' diyorlar. tipimden soğuyorum bu lafı duyunca. sana benzememeliyim ben. bu kromozom denen naneler bu kadar adaletsiz olamaz. sevdiğim o kadar eş dost varken, bula bula seni bulmuş dna'm.
sen beni ''agu'' derken bıraktın, ben önce ''a,b,c''yi öğrendim, şimdi ingilizce bile konuşuyorum. sen görmedin. işte bu kadar büyüdüm ben, sen de bu kadar yaşlandın. aslında yaşları bir kenara bıraksak bile; işte bu kadar uzaklaştık biz.
hakkını yemeyeyim, bana katkın da oldu. güçlendim yalnız geçen her günün sonunda, bencilleştim. insanlara güvenmemeyi öğrendim. hayallerin hiçbirinin gerçekleşmeyeceğini, gerçek dünyanın filmlerle en ufak bir alakası olmadığını öğrendim. insanın yalnız olduğunu öğrendim. anne mi? baba mı? eş mi? dost mu? ben büyüdükçe siz öleceksiniz.
yaşım kaç olursa olsun eğer bir gün yalnız kalacaksam, sonunda yalnız başıma öleceksem; iyi ki erkenden terk ettin beni. hayatı erkenden öğrettin bana. işte sadece bu yüzden teşekkürler.
belki kuşlar söylemiştir sana;
ben hala adam olamadım. işte senin oğlun olduğuma dair tek kanıt.
sevmiyorum seni. bencilliğini. küçüklüğümden beri böyleydin sen.
hatırlar mısın bilmem 9 yaşındayken günlüğümü okuyup üstüme yürümüştün sana salak dediğim için.. ama hiç sorgulamadın bile ne beni ne de kendini.. neden sana salak dediğimi..
kaç yıl geçti ? 10 mu ? evet,10.
artık günlük yazamıyorum baba. hala aynı korku içimde..
sayende her gün yeni bir hastalığım çıkıyor, hepsinin nedeni aynı diyor doktorlar. "içine atmaktan"
bugüne kadar sevgini görmedim. beklemiyorum da senden sevgi falan. ama şu bencilliğinden vazgeç artık, eve her para verişinde bir yıl dırdırını etmekten vazgeç.
bunun bile görevin olduğunun farkında değilsin. eve para vermeyip ne yapacağını sanıyorsun ? babalık sence ne ? işin manevi yönünü anlayamadın, bari maddi yönden de zarara uğratma bizi..
utanmadan saygı bekliyorsun benden. neye dayanarak ?
sorumsuzca yapmışsın beni, kendi ağzınla da söylüyorsun zaten.
"kaza kurşunu"
ve inan seninle aynı evde yaşamaktan nefret ediyorum. ve herkesin baban o senin, ölürse napıcaksın yavşaklığından da..
emin ol sen olmasan daha iyi idare edebilirim..
hiç bir katkısı olmayan bir adamla aynı evde zaman geçirmek zorunda kalmaktan daha az acı çekerim..
umarım senin gibi bencil bir eşim olmaz. ve umarım çocuklarımın babası senin yapamadığın işin hakkını verir..
özür dilerim. son günlerde seni defalarca üzdüğüm eşşek bir evlat olduğum için özür dilerim babacığım biliyorum okuyamayacaksın bunları ama sen de biliyorsun bunları yüzüne söylemeyecek kadar inatçıyım. senin kızınım ya ondandır baba keçi...
Babam tek erkeksin hayatımdaki şuan. Ne korkular büyüttüm içimde. insanlar sevdiklerini kaybettiklerinde gözlerinden süzülen yaşlara bakar ağlardım. Ama hiç merak etmezdim o duyguyu. Çünkü biliyordum bir gün başıma gelince dayanamayacağımı. Seni kaybetmeyi asla göze alamam babacığım. Kızlar babasına çeker derler. Galiba bu inat ve hoyratlığımı senden alıyorum. Hiç pişman değilim senin kızın olduğum için. dünyaya gelsem ve seçme şansım olsa yine seni seçerdim.Bağlıyım sana babacığım kaybetme korkusu ile bağlıyım. Evden he gün hakkınızı helal edin diyerek çıkışın korkutuyor beni babacığım. Girdiğin operasyonlar, yanında şehit düşen devrelerin beni korkutuyor babacığım. Ya bir gün diyorum... Ya bir gün... O gün gelmesin babacığım. Sen, kaybetmeye göze alamam canımın yarısını da seninle beraber gömerim. Sen benim aşkım sen benim kahramanım sen benim örnek aldığımsın. Sen yeryüzündeki kanatsız meleksin benim için. Kızın büyüdü baba bak. O hep sen ne kadar büyürsen büyü benim 5 yaşındaki kızımsın dediğin kızın büyüdü ve senden uzakta okuyor. Hep kalbimdesin ve seni çok özledim baba. Seni çok seviyorum...
yüzündeki o masum tebessümü anar oldum son zamanlarda. yüreğimden kopup gelen bir özleyişle sarılacağım buluştuğumuz vakit. bil ki artık o haytayı göremeyeceksin tahammül sınırların zorlanmayacak o kadar. ama en çok da neyi özledim biliyor musun baba! seninle hayata dair konuştuğumuz anlarda (demli bir çay eşliğinde mutlaka) arada bir lavaboya kaçıp sigaramı içmeyi. belki farkında oldun ayrılmadan önceki son zamanlarımızda ama bunu bana belli etmemene bile özlem duyuyorum artık. az kaldı babacığım geleceğim ve kaldığımız yerden devam edeceğiz bu hayata...
yıllardır bizi bıraktığın zaman oluşan o boşluğu doldurmaya çalışıyorum. hala doldurabilecek birini bulamadım.bazen ben istemedim bazen onlar göze alamadılar. ama hepsinin seninle olan ortak bir özelliği vardı baba ; onlar da beni en az senin kadar hırpaladılar. senin kadar önemsiz buldular. duygularımın üzerine senin kadar sert bastılar. bu yüzden sana artık daha az kızıyorum. aslında sana kızmıyorum baba. sen her insanın yaptığı gibi bencil davrandın. biz senden olman gerektiğinden fazla şeyler bekledik. sorumluluk alman gibi. sana kızmıyorum baba. çünkü dışarıda hayatta karşıma çıkanlar da en az senin kadar umarsız. teşekkürler beni hayatla çok erken tanıştırdığın için.
hiç yapmadığın bir şeyi yaptın bu gece bana.
hep bizi kırmamak için çabalardın.
buna alıştırdığından olsa gerek; çok acıttı sözlerin:
" senden beklentilerim çok daha farklıydı. sana dair hayallerim bambaşkaydı. hiçbir şey umduğum, hayal ettiğim gibi olmadı. "
daha cümleni bitirmeden anladım nereye varacağını.
elimle ağzını kapatasım geldi. sus! sus ki acıtma daha da canımı. sus ki sana karşı olsun kırgınlığım olmasın şu hayatta.
n'olur sus!
senin seçiminle geldim ben buraya.
yargılama beni şimdi vakti zamanında yaptığın tercihlerden ötürü.
ve yaralama daha da.
günü geldiğinde kırgın olmayalım birbirimize karşı.
her yazdığım notu, her okuduğum kitabı, her açık bıraktığım sayfayı okuma be paşam.
eyvallah okumaya meraklıyız, arada birbirimize kitapta hediye ediyoruz. fakat ne kadar da olsa baba-oğuluz biz ilgilendiğimiz herşey birbirine uyum sağlayacak değil. hayır kötü bir şey olduğun da değil. sadece biraz özen istiyorum o kadar.
Geçen doğum gününde yazıp, kapısının altından attığım yazıdır. *
iyi ki doğdun baba.iyi ki varsın. iyi ki kızınım senin.
Hani çok sevdiğin, ama sevgini asla gösteremediğin kızın. Ben var ya, bilsen nasıl seviyorum seni, nasıl gurur duyuyorum seninle.
Sen hiç sarılmadın bana, hiç okşamadın saçlarımı, ne kadar başarılı olursam olayım, "Aferin Kızım" diyemedin hiç. Çünkü senin sevgini gösterme tarzın değildi bu, "yalakalık" adlederdin böyle davranışları, samimi bulmazdın. Ama gizli gizli benimle gurur duyduğunu hissettirdin bana hep. Arkamda dağ gibi durduğunu bilmek, hayattaki her şeyden daha güvenilir bir adamın kızı olmak, hep güç verdi bana hayatım boyunca.
Dürüstlüğü, inandığını sonuna kadar savunmayı, kimseye kolay kolay güvenmemeyi, okumayı, sorgulamayı, sen öğrettin bana. O otoriter figürden çok şey aldım kendime.
Ben hep gurur duydum seninle ve sana benzeyen yönlerimle..."Boyu babasına benziyor" dediler, boyumu sevdim. "inatçılığı aynı babası" dediler, inatçılığımı sevdim. Ben aslında "Sana benzemeyi sevdim".
Bugün tam 48 yaşındasın. Ama üzülme, yaşlandıkça daha yakışıklı oluyorsun.* "iyi ki varsın" diyorum ya, bunu taa yürekten söylüyorum. Sen bilmiyorsun ama bazen hayatımda olmadığını düşündüğümde çok ağlıyorum. Öyle zamanlarda önce beni alsın yanına diye dua ediyorum Tanrı'ya. Senin yokluğun kolumu kanadımı kırar biliyorum, tutunamam.
Çünkü ben daha yıllarca, eve geldiğinde sana kapıyı açmak,"Hoş geldin hacı, naber?" demek istiyorum. Durduk yerde bana sataştığında, atlayıp üzerine, güreşmek istiyorum seninle. (Yanlışlıkla burnunu kanatmak*)Annemin ne olduğunu anlamayıp, bir sana bir bana bakıp durduğu, sonu gelmez siyaset tartışmaları yapmak istiyorum hep. Senin o çok düzenli, planlı, disiplinli hallerine ters gelen dağınıklığımı eleştirmelerini, Beş dakika geç kalsam "Nerde kaldın?" diye aramalarını, kapıda beklemelerini, "Baba şuraya gidebilir miyim?" diye sorduğumda "Tabii kızım ne demek,hemen" dediğinde aslında "Otur oturduğun yerde" demek istediğini anlayıp, sinirlensem bile kıkırdamadan duramayışımı. Bize neyi nasıl yapmamız gerektiğini anlattığın o çoook uzun nutuklarnı dinlerken, onurcuk'la birlikte kafayı öne eğip, halıdaki desenleri incelememizi. Ben hepsini çok seviyorum. Ve bunları 48 yıl daha yaşamak istiyorum.
Baba, sen hep ol hayatımda!
iyi ki doğdun, iyi ki varsın ve hep var olacaksın. Bir gün prensimi bulsam bile, sen hep Kral kalacaksın.
Seni Seviyorum.
Not: Hadi yine iyisin hacı, bugün emekli de oluyorsun. ikramiyeyi kırışırız artık. *
