son 4 yıldır yılbaşına tek başına, birinden bir tane bile "yeni yılın sağlık ve huzur getirsin" mesajı almadan, sadece açık televizyonun aydınlattığı bir odada kanepede oturarak geçirecek yazar söylemidir.
bu yıla da tek giriyorum, evde bir tek kahkaha, yeni yılın heyecanıyla tebessüm eden yüzler, ağız sulandıran yemekler ve içecekler olmadan giriyorum. sadece bir paket sigaram ve ocakta demlenen çayım var. yan dairenin, üst dairenin misafirleri geldi. evde bir coşku, bir kahkaha tufanı, çok sıcak bir muhabbet var duyuyorum. apartmanın dış kapısı sürekli açılıyor kapanıyor, site içinde alış verişlerden gelen insanları görüyorum. bir az önce bir kapı açıldı ve "kola iki tane al rıfat amcanlar da gelecekmiş" cümlesini işittim. şöyle bir kapıyı açtım, kapıların önünde ayakkabılar var bir sürü... yazık bana. bu duruma düşecek ne yaptım ne ettim bilmiyorum, kendi halinde bir adamdım. galiba, önemsenmeyen, varlığı ile yokluğu bir, pek de lüzumlu olmayan biriyim. küçücük bir doğum günü mesajı bile göndermeyi bile düşünmüyorlar. inciniyorum, iyi eğlenceler herkese...
