bir hanımeli kadar uysal üzüleceğim. ama yalnızlık asildir, tadını çıkaracağım. Friedrich Nietzsche’den bir şey paylaşmak istiyorum izninizle.
En derin yaralarla başladı en derin gülücüklerim.
En yüksek uçurumlardan düşerken öğrendim uçmayı.
En derin denizlerde boğula boğula öğrendim tek bir nefeste yaşamayı...
kaç sabahtır evde kahvaltı yapmadığımı fark ettim.
çaydanlığın şeklini unuttum. çay bardakları hiç kirlenmiyor.
evde küflenen bir ekmek parçası bile yok. aldığım zeytinlerin poşeti hiç açılmamış.
reçelden daha 2 kaşık alınmış.
sabah yerim diye aldığım domatesler çürümüş.
en kötüsü de uyandığımda günaydın diyecek birinin olmaması.
birinin beni uyandırma veya benim birini uyandırma ihtimalimin olmaması.
