Alıştı artık ülkemin canım insanı yok yere ölmeğe... Kimisi acemi bir doktorun ameliyatından ameliyat masasında, kimisi daha doğmadan anne karnında; Kimisi işkenceden, kimisi vatan savunmasında aynı vatan toprağını paylaştığı bir kardeşin kurşunuyla, kimisi nedenini bile bilmediği bir davadan tutukluyken ölür daha yargılanmadan ya da dayanamayıp suçlamalara kendi kafasını dayayarak soğuk mermiye vazgeçer yaşamaktan...
Kimisi de orta büyüklük denilebilecek bir depremde evi başına yıkılarak ölür.
Öyle kolay ki bu vatan toprağı üstünde ölmek zira öyle unutkanız ki uzaktan bakınca kendi halimize bile şaşırır haldeyiz.
Daha 10 yıl oldu binlerce insanı bir yer sarsıntısında kaybedeli. Öylesine suni gündemler ürettik ki, öyle saçma konularda siyaset yapıp bürokrasi yarattık ki bir anda unutuverdik 7 den büyük depremi. Bu yüzden göz yumduk 6 şiddetindeki ufak bir depremde insanların ölmesine. Suçlu kimdi sormadık içimizin acısından, ;'Allah'ın işi' dedik, 'veren de Allah alanda' dedik, sinemize çektik acımızı her kaybımızda yaptığımız gibi.
Neden ölmek zorundadır insan başka bir ülkede yaralıya bile sebep olmayan şiddetteki bir depremde? Neden hesabı sorulamaz gidenin? Neden yok yere vazgeçer insan en büyük hakkı olan yaşamaktan? Neden ölür insan ne olduğunu anlamadığı bir dava yüzünden?
Tüm ölümlerin de hesabı sorulmalıdır sadece depremlerin değil ama yazık değil midir kerpiç evinin altında kalıp can veren insana?
