sancak'ın 2010 albümünde yer alan ve her dinlediğimde beni ruhen çökerten şarkı. özellikle başındaki yağmur ve son nakaratın sonundaki gök gürültüsü efekti, her yağmurda gözlerimin dolmasına kadar giden bir sürecin başlangıcına sebep olmuştur.
şarkının ilk cümlesini bir şehri kısa süreli de olsa terk ettiğimde bağıra bağıra söyleyesim gelir.
--spoiler--
peşimde götürdüklerime katlansın her şehir..
--spoiler--
--spoiler--
Peşimde götürdüklerime katlansın her şehir
Yüzümde biraz gülümseme unuttukça herşeyi
Bulutla terkedip umut verirken her nehir
görünce korkutur hayat şelalesinde gerçeği
Düşersem korkarım bir el tutarsa elimden
Kurtarıp ta sonra iterse yeniden
Çare yokluğunda tutup ta kalktığımda
düştüğünü hayal edip görmedim hiç peşimden
Yok olduğum bu yer bir kin diyarı
Bugün de ölmedim ve gülüyorum desem de yarın
içimi çekiyorum üzülüp geçiyorum kendime
bakıyorum yine çabucak biten güne
Yok olduğum gün her günden güzelse giderim
Bu kez avutmak için değil çok içten güleriz
üzülüp geçiyorum kendime
bakıyorum yine çabucak biten güne.
Nakarat
Bu kaçıncı yağmur yine yüzüme vuran?
Kaçıncı savaş yine yenildiğim?
üzülsem akmaz inadına ağlamam
yanarım yeni baştan.
--spoiler--
