Ben bir çocukla tanışmışım aslında.Muhabbetimizin sonunda farkttim.Niye mi sonunda anladım ? Çünkü cocuklar zekidir.Ben olmak istediğim ve olmuş olarak kabul ettiğim adam rolünde konuştum ama oysa aklı ve hissetiğiyle.Muhabbetin ortasında sevdiği şeyi yapmayı teklif etti bana çünkü sıkıldı.Bunu saygısızlık olarak nitelendirdim ve üstüne o benli olmadı.teklifini sıkkınlığımla kabul ettim.
Bırakın şimdi nerdeyiz biz.Çocuk olun biraz ve dinleyin tanıyın bu bulduğum insanı.Başladık efendim onun sevdiği şeyi yapmayı ama ben biliyorum onun sevdiği şey en iyi nasıl yapılır.Çünkü olmak istediğim ''adam'' da vardı bu herşeye bir cavap.Bu sıradada konuşmaya ve ben bulduğum bu insanı tanımaya çalışıyorum.Aslında benden iyimi yoksa ben mi daha iyiyim, ben dahamı uzunum, dahamı güzelim, dahamı zekiyim yoksa başka daha artı nelerim var diye bakıyorum, kederine girmeye çalışıyorum ama sanki yeni doğmuş gibi hiçbir geçmişine ulaşamıyorum.Sanki dün doğmuş bugün benimle tanışmış.Kaybediyorum, olmak istediğim ama bana göre olduğum adam kaybediyor ama kime.Ben tanımıyorum kaybettiğim kişiyi.Lütfen siz yardım edin!
Heh! az kalsın unutuyordum.Olmak istediğim adamda değilde, bu özellik bende var ''takıntılık''.Sorulan soruyu mutlaka cevaplarım.Deniz kenarında tek başıma balık tutmaya çalışıyorum ama tutamıyorum...
