Gecenin ıssız serinliği, soğuk sessizliği bedenimde hafif ve narin bir el tarafından gezdirilen ince keten bir örtü gibi. Issızlaştığımı sessizleştiğimi hatta biraz sonra nefes bile almayı bırakacağım gibi hissediyorum. Mahvedilmiş bir hayatı elimde tutuyorum, onu normal insanlar gibi iyileştirmek için uğraşmak yerine sadece izlemekle yetinebiliyorum. Derinlerden çok çok derinlerden gelen bir his yüzünden hayatıma müdahale edemiyorum. Bir kaç saniyeliğine yaşıyorum. Birşeyler yapıyorum nedenini sonucunu bilmediğim şeyler ve onları sorgusuz sualsiz yaşanmışlıklarım torbama atıyorum. Torba ne kadar ağırsa o kadar iyi gibi gözüksede torba ne kadar ağırsa acılarda o kadar ağır oluyor. Bir yolda yürüyorum çantalarım yanımda bir yola yürüdüğümü düşünüyorum ama sadece yolda yürüyorum ötesi yok, hedefim yok, gayem amacım yok öylesine herşey. Göçebe bir ruha, tutsak bir bedene, yaşlı bir zihne sahibim. Taşıdığım, barındırdığım herşeyim birbiri ile çelişiyor emin olun ki organlarım bile birbirlerine karşı vaziyetteler. Bunları ispatlayabilirim. Tek bir ricam var aslında hayatımda ki tüm insanlardan tek bir ricam "Göçebeleri sevin! Tutsakları azad edin! Yaşlılara acıyın! eğer bunu yerine getireceklerini bilsem ayaklarına kapanır ağlarım onlara yalvarırım ama dedim ya torba ağır tahmin yeteneğim güçlü gerek duymuyorum. Sağlıcakla...
Mis gibi bir duşun ardından bacaklarımı uzattım. Çift kişilik yatağımda yine yalnızım. Uyuku beni yatağın derinliklerine doğru çekiyor. iyi geceler sağlıcakla.
