Bu gece sana kapattım kapılarımı! Aklıma gelmeyeceksin, seni düşünmeyeceğim ve bir kaç damla göz yaşı eşlik etmeyecek, çalan türk sanat müziği notalarına...
Bu gece aklıma gelmeyeceksin, ben sessiz, suskun kalmayacağım, gülümseyeceğim bomboş eve, bu gece ben tek başıma kral olacağım, tüm dünya kölem!
Bu gece yatağa girdiğimde, kokunu aramayacağım yastıkta, bu gece kendime sarılıp uyuyacağım, yatağın soğuk yanını, içimin ışığı ile yansıtacağım.
Bu gece aklıma gelmeyeceksin!
Yalan söylüyorum yine kendime...
Biliyorum habersiz geleceksin yine, habersiz akacak gözyaşım, sessiz suskun, bomboş evde kaderime küfürler savuracağım. Bırak kralı, yine kendime acıyacağım, sana köle olmak için yanıp tutaşacağım.
En çok da yatağa girdiğimde olacaksın düşüncelerimde... Yastığın her yanını koklayacağım, kolumu hep yattığın yere uzatacağım, gidişinin yasını tutar gibi yatağım, yine buz gibi kalacak...
Bu gece aklıma gelmeyeceksin!
Unutmaya çalışan insanın, söylemek istediği en zor cümleyi, defalarca daha kuracağım!
her defasında, unutmaya çalıştığın kişi için kendine söylediğin içerlemedir. kendi kendine konuşursun ve unutmaya çalışırken hiç çıkmaz aklından. kendine söylediğin bir yalandır aslında. inanma.
