The Thin Red Line adlı James Jones eserinden uyarlanan 1998 yapımı Amerikan savaş filminde geçen bir replik. Aynı zamanda sagopa kajmer'in şarkısında geçer. bir diğeri de şudur ki, o da Sagopa Kajmer'in "Mütalam" adlı şarkısında geçmektedir:
"Kalıcı olan iki şey var. Biri ölü, öbürü de Tanrı. Ee o kadar bunları unutmasam iyi olur. Bu savaş, Bu savaş sonum olmayacak, senin de sonun olmayacak "
Dogru bir söylemdir. Düşünsenize dünya'da teksiniz, başka hiç bir insan yok. Markete gidiyorsunuz bomboş, parka gidiyorsunuz bomboş,sokaklar caddeler bomboş, zombi filmlerindeki gibi. Gerçekten tüyler ürpertici.
Saçmalıktır. Asıl tek başına olan bir erkek, başlıbaşına bir güçtür. Düşünecek bir ailesi vs yoksa, o erkeğin önünde kim durabilir. Ailevi zaafları yok ve sonuna kadar özgür.
Bu ezikliği kadınlar kendilerine yapmıyor. erkeklerin de artık titreyip kendine gelmesi gerek. Yok tek başına erkek hiçtir, yok her başarılı erkeğin arkasında bir kadın vardır, yok karım olmasa ben bir hiçim vs vs bu tür varoluşunu karşı cinse endekslemiş yaklaşımdan erkek sıyrılmalı.
Ben erkeksiz hiçim diyen bir kadın yok ortada. Dile getirse de iyi gözle bakılmaz. Peki Bu zavallı söylemleri söylemek bizim için ne diye normalleşti? Şiir edebiyat etkileri mi getirdi bu noktaya? Yani illaki karşı cinse muhtaçsın bir noktada fakat kadınlar bunu yansıtmayıp sabah akşam erkeği itin götüne sokarken böyle teslimiyetçi aciz laflar etmeyi erkeğe münasip görmem.
