bizim öğrenciliğimizin geçtiği 80lerin sonu ve doksanların ilk yarısı yıllarda şeytanın bizi saptıracak çok fazla alet edavatı yoktu.
en önemli iletişim aracı ev telefonuydu ki, onu da iki kere çaldırmadan açmak eziklik olarak kabul edilse bile sevgilimiz arayacağında babamız duymasın diye tırt derken açardık.
ama şimdi öyle mi?
şeytan habire dürtüyor.
telefonlar akıllı, internet desen bağımlılık yapıyor.
sizi anlıyorum gençler, ama siz de anne babanızı anlayın biraz.
Babam anlatır; üniversite sınavına girmeden bir gün önce sınav için gerekli olan bir evrak olduğunu öğrenip, bir gün içinde ankara' ya, ösym ye gidip geri geldiğini.
Kendim öğrenci olduğum halde Şimdi öğrenci olmanın o kadar da zor olduğunu düşünmeyen azınlıktan biriyim. Bir hedefin varsa eğer, o hedefin için uğraştığın süre içinde Kendini telefondan, internetten uzak tutuver bir zahmet.
