bana kalsa hiç telefon kullanmam ama arada bir ana baba arayacak diye bir tane tuşlu telefonum var. fazlası da gereksiz zaten. her ay boşu boşuna 26 lira fatura ödüyorum, senede toplasan 5dk aramam yoktur.
Göreceli fakat ben akıllı telefon ile samimiyeti yitirdiğimizi hatta çoğu insanın zihin, düşünce olarak basit kalmaya başladığını, güzel bir sohbet gibi küçük mutlulukları yitirdiğimizi hatta hatta bu gibi çoğu şeyi kaybettiğimizi gorebiliyorum.
Edit: bazı yazarlar akıllı telefonun beraberinde getirdiği sorunları beyan ettiğimiz başlığın altında edebiyat yaptığımızı, hava attığımı düşünmüş.
Samimiyeti götürdü diyorum, bankacılık diyor.
(bkz: lafı kıçından anlayan suserlerde bugün)
Gereksiz. Son model telefonlarla elimin altında bir sürü şeye erişebiliyorken niye kendimi bundan mahrum bırakıp gidip tuşlu telefon kullanayım ki? Siz de öyle boş iş edebiyatı yapmayın kendinizi özel hissetmek için.
