herkes her şeyi çok güzel anlamakta. sadece salağa yatmakta insanlar. işine gelmediği zaman masumiyet, bihaber olmak, kendini haklı göstermeye meyilli agresif tavırlar. ben biliyorum bunları ama yemiyorum. kimse salak değil. hep bi okşanma, sevilme, iltifat beklentisi. 1 gram eleştiriyi hatta gerçeği duymak istemiyorlar. bu insanlar yüzünden susmaktan içimizi kıyım kıyım kıydık. maddi ya da manevi bağımız olan kim varsa bunu alışkanlık ve iyi bir silah haline getirmiş. kulaklarına pamuk tıkamış, gözlerine gözlük takmış bile olsalar onlar her şeyin farkında. sevgilisi varmış, işi varmış, zamanı yokmuş. benim için kulakları duymuyormuş, gözleri görmüyormuş, ayakları adım atmazmış, cümleleri bitmiş. bunlar hep yalan. çünkü ben ona salak olmadığını, salağa yattığını söyleyeceğim için, çenesinden tutup maziye götüreceğim için işine gelmez hiçbir şey. kolundaki saat bile utanır, kemerinden sıyrılıp düşerdi o vakit. bırak bu tali rolleri. çok iyi biliyorum. salak insanlar çoktan öldüler. şimdi salağa yatanların devri. bu yüzden çok akıllısın, çok kurnazsın. o yüzden hep uzaksın ve kendince salaksın....
