Maalesef, oyle. Zaman denilen kavrama yenik düşecek. Ne olacak ateş düştüğü yeri yakmiş olacak. Dile kolay bazi seyler. Daha da uslanmayacagiz ya ben ona yanarim.
Bizim toplumumuza özgü bir hafızasızlığın dile getirilişidir.
Avrupa'da bazen kavşaklarda bir demet çiçek görürsünüz. Orada yıllar önce trafik kazasında ölen birinin anısına.
Hele bizdeki gibi toplu ölümlerin gerçekleştiği mekanlar çiçek bahçesine çevrilir.
O olay canlı tutulur ki herkes böyle ölümlerin fıtrat olmadığını bilsin. Kabullenmesin. Durduk yere ihmalden, sorumsuzluktan, görevini yapamamaktan kaynaklanan ölümler sıradanlaşmasın. Toplum duyarsız bir sürüye dönüşmesin diye.
koyun bir millet oldugumuz icin sorgulayici kimligimizin gelismemis olmasindan. herkes susuyor. sanirim kimse umursamiyor. koru korune bir yobaz cumhurbaskanina baglandilar. o ne dese evet diyorlar. yaziklar olsun.
1 sene de kaç şehit verdik kimse merak edip araştırdı mı? Kaç ailenin ocağına ateş düştü? Hepsine tek tek üzülmedik mi ama noldu unuttuk. Kaç tanesi aklımızda şimdi. Kaç şehitin annesinin yanına gidip sarıldık evladının yerini doldurmayacağını bile bile.
Evett, bu da unutulacak!
