benim uğradığım ihanet farklı. ben arkadan vurulmadım. zaten ilginç olan bu. ben, ihaneti gördüm, ayak seslerini duydum. benim katilim karşımdaydı, bana doğru yürüyordu. elinde yüreğimi paramparça edecek söz ve davranışlardan oluşan bir bıçak...gelişini gördüm, bıçağı da gördüm, öldüreceğini biliyordum ama katilimi sevdim işte...ben katilimi gördüm, göz göze geldim defalarca...ben katilimin beni öldürdüğünü gördüm, defalarca o bıçağı yüreğime saplayışını gördüm. kıyamaz, yapamaz dediğim anlarda bile o devam etti öldürmeye. hatta o yürek öldüren bıçağı yeni sözlerle, yeni davranışlarla biledi, keskinleştirip tekrar tekrar sapladı...ve bu kadar dayandı yüreğim...katilini bile bile,göre göre öldü sonunda...
kötü bir hikaye benimkisi...tek kabahatim çok sevmekti. gökten üç elma düşmesini bekledim. hani masalların sonunda iyiler hep mutlu olur ya, işte öyle olmasını bekledim. bir sahne kurulmuş meğerse. en kötü rol bana verilmiş; aldatılan sevgili...geçmişte böyle bir yaram var diye alışkınım sandılar. oysa yine acıdı canım, yine yandı yüreğim...
