şöyle bi bakarsınız çevrenize. birini incitmekten, insanların sırtına basarak yükselmekten çekinmeyen, bakmayan, görmeyen, empati kurmayan binlercesi vardır. kuş gibi üşür yüreğiniz.
arkasını dönüp yaşadığı saçmalıklara ve kötü adamların bile bulduğu pozitif duygulara uzun süredir ulaşamadığını fark eden, ne olduğunu anlamadığı saçma ve anlamsız bir süreçte sürüklenerek daha da yıpranan kişinin yaşadığı durum. çıkış yolu da yok çünkü defalarca yalvarmana rağmen Allah o çıkışı göstermiyor. keşke bazı soruların cevaplarını da verseydi... neden bir insan bu saçmalık yığını içinde boğulmak zorunda kalır ki ? neden mutluluğu sadece belli insanlar yaşar ? ne kadar saçma bir durum...
