yaşamak , istemediği işe gitmek her gün, hayal kurmadığı bir sabaha uyanmak, aşksız geçen bir haftasonuna varmak, intiharın meşru yoludur. zaten her an ölürsünüz tüm bunları yaparken..
bütün o yalnız gecelerde, bütün o banka kuyruklarında, bütün o kendinize söylediğiniz yalanlarda santim santim ölürsünüz. ve adına da hayat dersiniz.
ben zargana;
ölüm sebebim doğumum olacak. ve yaşamayacağım bütün o yalanları.
ben sadece tek gerçeği;
aşkı yaşayacağım..
o kadar..
bazılarının intiharı on saniye sürer..
benimki otuziki yıl sürdü.. hala da bitmedi..
ben kadar yalnız bir insan daha yok mudur evrende?
varsa artık çıksın karşıma.
gözlerimin en dibine bakıp da, "o benim" desin.
hep hayalini kurduğun.
beklediğin.
beklediğini bile itiraf edemediğin.
"o benim" desin.
elele tutuşup, dünyayı hallaç pamuğuna çevirelim.
sonsuzluğa insanları inandırma adına,
sonsuz olalım.
bu kadar kalabalık mısınız insanlık?
nerede, sizin kırık hayalleriniz?
o "bir"iniz nerede?
hangi aşkın enkazı altında can çekişiyor?
ve peşkeş çekiyor kahpe döllerine hayallerini?
neredesin ey sevdiğim?
bu bir ağıttır, sana yakılan.
bu bir şiirdir, sana yazılan.
neredesin?
varlığına nedensizlikten çıldırmak üzere olan bir beden benimkisi.
ruhum sende kaldı.
ruhum, senin gelmeyişlerini erteleyişimin arefelerinde linç edildi.
ruhum, senin oldu.
o yüzden ölmezsin hala.
o yüzden yaşarsın gönlünce.
bütün stabilize dostlukların, arkadaşlıkların nereye varır?
düşünmez misin bir kereliğine?
yoksa yalnız değil misin sevdiğim?
kalabalık mısın yoksa?
kaybolurum ben kalabalıklarda.
küçükken annemin elini bir kereliğine bırakmıştım.
o günden beri kayıbım.
yalvarırım bul beni.
yalvarırım.
beni başım aşağıda ve dik gömün. o solucanlar, haşareler önce beynimi yesinler. canımı en çok yakan yer kalbimdi sandım hep. şimdi anlıyorum. düşünme yeteneğim olmasaydı sevemezdim kimseyi ya da beni sevende beni çekmeyen şeyleri hissedemezdim.
beni başüstü gömün ki ayaklarımı en son yesin kurtlar; onlar beni gitmek istediğim her yere, kurduğum bütün hayallere ve gerçek aşkı hücrelerime kadar yaşatan kadınlarıma götürdüler.
"o" hissi yaşamayanlar için yargılaması çok kolay olan bir durum..
gidenin ardından herkes birşeyler söyler:
değermiydi,kendi gitti ardındakilere yazık,ailesine yazık,düşüncesizlik etti..
neden intihar eder bi insan..
yaşamaktan bıktığı için mi
daha fazla dayanamadığı için mi
bazı şeyler açığa çıksın,anlaşılsın diye mi
birilerine ders olsun diye mi..
kötü örnekmiş,düşüncesizlikmiş,kolayı seçmekmiş..
öyle bir an gelir ki,
hayat denen bu dar alanda "sıkışmış" hissedersin
yaptıklarının,hissettiklerinin,insanların,kalabalığın,hayatta kalma mücadelesinin gereksizliğini düşünürsün
acı çekersin ,çok fazla acı
ve bütün bunlara bir son vermek istersin
birşeyler söylemeden dünyaya veda etmek istemezsin,okadar çektin onun kahrını birşeyler söylemek hakkım dersin
ardındakiler için,hayat için son sözlerini yazarsın
ve gidersin..
intihar edecek zat-ı muhteremin geride bıraktıklarına içinde kalan ukdeleri aktarmak için yazdığı mektubun üzerine yazacağı saçma söz öbeği. bu intihar mektubudur lütfen aşk mektubuyla karıştırmayın der gibi.
--spoiler--
Daha çocukça şikayetleri olan, tükenmiş, deneyimli bir ahmağın ağzından konuşuyor olmak. Bu bayağı kolay anlaşılabilir bir not olmalı. Yıllar boyunca,diyelim ki, cemiyetimizin serbestliği ve benimsemesi ile ilgili ahlak punk rock 101 derslerinden alınan öğütlerin ne kadar doğru olduğunu kanıtlamıştır. Çok uzun yıllardır okuyup yazmakla birlikte dinlemekten, yaratmaktan da olduğu gibi heyecan almadım. Bunlar için kelimelerle anlatılamayacak bir suçluluk duyuyorum.
Mesela sahne arkasındayken ve ışıklar sönüp kalabalığın çılgın tezahüratı karşısında, beni hayran olduğum ve kıskandığım Freddy Mercury'e olduğu gibi etkilemedi. Gerçek şu ki sizi aptal yerine koyamam. Hiçbirinizi. Bu basitçe ne sizin ne de benim için adil değil. Aklıma gelen en kötü suç, insanlara karşı sahtekarlık yapıp %100 eğleniyormuşum gibi görünerek dolap çevirmek. Bazen sahneye çıkmadan önce saati yumruklamak, zamanı durdurmak geçiyor içimden. Kulisteyken, ışıklar söndüğünde duyduğum çığlıklar da etkilemiyor beni.
Gücümün yettiğince değer vermek için her şeyi denedim ve deniyorum. Tanrım, inan bana deniyorum, ama bu yeterli olmuyor. Benim ve bizim birçok insanı etkilediğimiz ve eğlendirdiğimiz gerçeğine saygı duyuyorum. Elden kaybolduktan sonra kıymet veren biri, o narsistlerden biri olur. Ben çok hassasım. Bir zamanlar bir çocukken sahip olduğum hevesi yeniden kazanmak için biraz uyuşmaya ihtiyacım var. Son üç turumuzda şahsen tanıdıklarıma ve müziğimizin hayranı olan tüm insanlara daha çok değer verdim, ama hâlâ herkes için beslediğim asabiyet, suçluluk ve anlayışı aşamadım.
Hepinizin içinde iyilik var ve sanırım insanları çok fazla seviyorum. Öyle çok ki, bu beni mutsuz hissettiriyor. Üzgün, küçük, hassas, değer vermeyen balık burcu. isa oğlum! Neden tadını çıkarmıyorsunuz? Bilmiyorum!ihtiras ve anlayış yemini eden cazibeli bir karım var ve bana eski halimi çok fazla hatırlatan bir kızım. Sevgi ve neşe dolu, her gördüğü insanı öpüyor çünkü herkes çok iyidir ve ona kimse zarar vermez! Frances' in üzgün, kendine zarar veren, ölü bir rock'çı olduğumu düşünecek olmasına dayanamıyorum. iyi yapıyorum, çok iyi. Ve minnettarım, ama yedi yaşından beri insanlara karşı genel bir nefret duydum... Sırf insanlara iyi geçinmek ve anlayış sahibi olmak çok kolay görünüyor diye. Anlayış! Sanırım sadece insanları çok sevdiğim ve onlara çok üzüldüğüm için. Geçen yıllar boyunca mektuplarınız ve ilginiz için alevler içindeki mide ağrısı cehenneminden hepinize teşekkür ediyorum.
Ben çok kararsızım, ümitsizim! Artık eski tutkum yok, ve şunu hatırla, sönüp gitmektense yanmak daha iyidir.
Barış, sevgi ve hoşgörü dileğiyle,Frances ve Courtney sunaginizda olacagim.lutfen devam et Courtney.Frances icin hayati cok daha mutlu olacak bensiz...Sizi seviyorum, sizi seviyorum!
--spoiler--
