Aşıkken başınıza çok gelen his.
Kendimizi kaybediyoruz lan, olmayacak şeyler düşünüp, "asla yapmam" dediklerimizi yapıyoruz. Sevdiğimiz için kendi doğamıza aykırı davranıyoruz bazen.
Sonra bir an durup diyoruz:
bu ben değilim.
iş bulmadan kurtulamayacağım histir. en son aynı anda hem yüksek lisans yapıp hem çalışıp hem de tonlarca aktiviteye katılan bir insanken, şimdi hiç bir şey üretemeden öylece zamanın akıp geçmesini bekleyen insan, bu ben değilim! (bkz: bitirilen oyunun ardından oluşan boşluk hissi)
olur olmaz hataları hata olduğunu bildiğiniz halde yaptıran, otokontrol mekanizması denen şeyi iptal eden depresyon bunun bir sebebidir efendim. her gece aynaya bakarsınız ve şöyle dersiniz, bu ben değilim.
çok garip şaşırma hissi.
bir bakıma yapamayacağın sandığın bir işi yaptıktan sonraki şaşırma hissi mi desem tam tersi kolaylıkla yapacağın sandığın işin içinden çıkamadığın da oluşan his mi anlamış değilim doğrusu.
