reklam eder gibi ölmek moda oldu. ölüm şeref meselesidir. kişi yaşarken nasıl şerefli ise ölürken de öyle olmalı. reklama gerek yok, intihar edeceksen çekilir bir köşeye kimseye zarar vermeden, kendi fantezine göre yaparsın. bu kadar basittir.
Aslında benim çocukluğumdan gelen bir psikoloji bu. Çok kuruntu yaparım. Ve bu kuruntu beni bu hale getireceğini hiç bilmezdim. Aslında ablamın oğlunun ölümü de beni bu duruma getirdi. insanlardan soyutladım kendimi. Sevdiğim, deliler gibi aşık olduğum kız da ölünce an itibariyle yasamaktan vazgeçiyorum. Onun tamamen yok olmuş olabilir mi diye düşünmekten iyice karamsar oldum. Hep hayata tutunmaya çalıştım. Neye tutunsam kırıldı. Hangi psikoloğa gittiysem hep haplarla oyaladılar beni.
Silahlardan nefret ederdim. O şeyin birçok çocuğun, annenin gözlerini yaşarttığını biliyorum. Bu dereceye gelip silahla muhattap olacağım hiç aklıma gelmezdi. Şimdi kafamda bir delik açılacak 3e kadar sayıp. Daha çok şey var. Ama geride bırakacağım bir sır olsun değil mi?
Şimdi yaşadığım muhitte bir el silah sesi yankolanacak ve bir olan, geçmiş ve tamamlanmayı bekleyen hayaller yok olacak.
