William Shakespeare'in Julius Caesar oyununda yer alan monolog. insanın birtakım şeyleri düşünmesine olumlu anlamda neden olur.
Perde 3, Sahne 2
Brutus
"Sözlerimi bitirinceye kadar sabredin Yurttaşlarım, Romalı kardeşlerim, susun! Göstereceğim sebebi dinleyin Susun ki beni dinleyebilesiniz. Namusun hakkı için söylüyorum, bana inanın. Namusuma değer verin ki, bana inanasınız. Beni düşünerek tenkit edin. Düşünme gücünüzü işletin ki, rahat kararlar verebilesiniz.
Bu toplulukta biri varsa, Sezarı seven biri varsa, ben de ona diyorum ki:
Brutusun Sezara karşı duyduğu sevgi, onunkinden hiç de aşağı değildi.
Eğer Sezarın bir dostu:
"Öyleyse neden Brutus, Sezara karşı ayak diredi?" diye sorarsa, cevabım şudur:
"Sezarı sevmediğimden değil, Romayı çok sevdiğimden "
Sezarın ölümüyle hepinizin özgür olması, Sezar hayattayken hepinizin tutsak olarak ölmesinden daha mı kötü? Sezar beni severdi, onun için ağlıyorum. Sezarın bahtı açıktı, benim de gönlüm ferah
Aranızda tutsaklığı dileyen biri var mı? Varsa söylesin. Çünkü ben, ona göre suçluyum. Yurdunu sevmeyecek bir alçak var mı? Varsa söylesin. Çünkü ben ona göre suçluyum. Bekliyorum, cevap verin "
