baktık ki hiç bir şey beklediğimiz gibi olmuyor hatta daha da kötü gidiyor herşeyi ama herşeyi boş veririz. ne olursa olsun umrumuzda bile olmaz. çünkü tükenmiş oluruz. bu kısa bir dönem etkisi sürecek olan bir sendromun başlangıcıdır. güzel bir şeyler olana kadar da bu sendrom devam eder.
var olan itiraz etme ya da haksızlığa tepki gösterme reflekslerinin dibe vurmasıdır.
Enerjinin tükendiğini hissediyorsun, itiraz etmek yoruyor seni. Herkes nasıl yapıyorsa, sen de öyle yapıyorsun. Vardır bir bildikleri diye düşünmek, kolaylaştırıyor senin de hayatını. Boşveriyorsun yani.
buna Boşvermişlik Sendromu deniyor. Ben ne yapabilirim ki kolaycılığıyla, sınırlarını çiziyorsun. Sineye çekmek ve böyle yaşamak, çürümek gibi gelse de, boşvermişlik, o kadar da fena bir şeymiş gibi gelmiyor artık sana.
