ne yapalım abi? şehit haberlerine hepimiz kahroluyoruz da, omzumuza çoluk çocuk silah takıp cephelere mi koşalım. amerika, avrupa yıllardır sizin terör meseleniz bizim meselemizdir diyor ama pkknın beslendiği şey uyuşturucu. kim alıyor bu kadar uyuşturucuyu bize bizim yanımızda olduğunu iddea edenler. "tavşan kaç, tazı tut" diyorlar. örgütlensek telefonumuz dinlenir, zaten herkes korku baskı içinde. devlet halkından korkuyor ki herkes karnının doyduğuna bakar önce devletin nereye gittiğine değil.
zaten saatlerce işinde gücünde insan akşam eve gelince bırak dizi izlesin. he ya da başka bir şey koyun onu izleyelim.
pkk'lı şu kadar militan öldürüldü diye oleeey çığlıklarının atıldığı dönemden geçtik. yinede geçeriz de pek kıramıyoruz onları eskisi gibi sanırım. şimdi malum bir savaş var ve her iki taraftan da kayıplar olacak tabi!() işte bunu ilke edindiğimiz için sıradan görmeye başladık herşeyi...
neyse yaa geçelim bunları. kıvanç çok süper çocuk, feriha da çok tatlı canım benim. yerim onu. boşverin biz dalgamıza bakalım. memleketi biz mi kurtarıcaz!
Aman Alıştık zaten derler birde pişkin pişkin ,biz 30 yıldır şerefimizle dağlarda ölmeye şehit olmaya alıştık, sizlerde 30 yıldır kılınızı kıpırdatmamaya alıştınız , bu aymazlığa alıştınız bizler şerefimizle mücadele ettik sizler ise şerefsizliği niz ile yaşamaya devam ettiniz.
balık hafızalı halkımızı açıklayan bir söz öbeği aslında.
geçen gün sosyal paylaşım sitelerinden birinde gördüm bundanda acıydı, '' türk halkı yitip giden gençlerine üzülmedi kaçan bir gole üzüldüğü kadar''.
kanıksanmış vaziyette herşey, şehit sayısı bir günde 40 olmadığı müddetçe gündem bile oluşturmuyor, bu işi bu kadar ucuzlatanlar sefa içerisinde yaşayıp huzur içerisinde uyuyorken, yitip giden canların ocaklarına düşen acının tarifi ne yazık ki pembe dizi isimleriyle olmuyor..
