böyle şeylere insanın güleceği zamanlar da geliyor. hatta bunu, boktan yaşamını unuttuğu dahi oluyor. çok mühim bir his değildir. öğrenilirse sancısı benimsenebilecek bir durum bile.
Türkiye gibi kurumsal ve ekonomik alandaki sorunlarını çözemeyen bir devlette yaşıyorsanız sık karşılacabileceğiniz bir durumdur. Kamu ve üniversite personeli alımlarında liyakatın olmadığı, eğitiminizin ve kendinizi geliştirmenizin net bir karşılığını alma ihtimalinizin düşük olduğu, ekonomik maliyetlerin arttığı, gelecek kaygısının ve insana saygının pek çok yerde bulunmadığı bir ülkede gayet normaldir.
hayatın sadece iş ev düzeninde gittiğinde, herhangi bir atraksiyon yaşanmadığında veya maddi olarak buna güç yetmeyince kesinlikle baş gösteren histir.
hayatı iyi yaşayamayınca hissedilebilecek histir ancak yine de intihar kötüdür. bir şeylere gereğinden fazla anlam yüklememek lazım. zaten herkes bir gün ölecek diye düşünülüyor.
saçmalık ve anlamsızlık içerisinde boğularak sürüklendiğinizi anladığınızda yaşadığınız ve hiçbir şey konusunda istekli olmamanıza sebebiyet veren histir.
