insanın, boşluğa dalıp gitmesi de anlaşılabilir bundan, dalınan o boşluğu, kendi içinden geçirip, tekrar gözlerinden çıkarması da.
ne kadar boşluğa, ne kadar boş baktığı belirler bunu.
en çok gecenin dinginliğinde, o çıldırtan sessizliğinde başa gelir. başa gelir, boşa gider...
tam olarak, boşluktan boşluğa boşalmaktır, kah titreyerek, kah sarsılarak, kah da kımıltısız, cansız bakarak.
kafanızın içinde bir şeyler... birbirine yol vermeyen, bir sürü şeyler. bıkmazlar koşuşturmaktan, yorulmazlar asla. birbirlerine çarpa çarpa, düşe kalka, dövüşe dalaşa dolaşırlar kafanızda. ama asla durmazlar.
akıl, gaibe takılır
sükût, kol kol açılır
ne bir söz, ne bir sual
dil, perçinlenip tutulur
boşluk boşlukta süzülür
akreptir gece, usunda gezinir
taşar kalbinden kapkara süveyda
bütün bir alem o beneğe ezilir...
