şu sıralar yaşadığım durum. hayatım hata yapan arkadaşlarımı normale döndürmeye çalışmak ve sürekli onları kontrol altında tutmaya çalışmakla geçti... hep bana koştular başları sıkıştığında, hep benden çözüm beklediler... insan çok fazla arkadaşı olduğunda, herşeyin mükemmel olacağını umuyor fakat durum öyle değil... arkadaşlarınızın sayısından çok kalitesi önemli. şöyle anlayış kapasitesi geniş insanlara karşı inanılmaz bir özlem var içimde... 10 senelik arkadaşını tanıyamıyor insan bazen. sen derdini anlatırken o başka alemlerde süzülüyor... seni ne kadar dinliyor gibi görünsede, gözleri sana bakıyor olsada sen onun aslında seni dinlemediğini; dinliyor olsada anlamadığını bilirsin. en kötüsüde bu işte; sen kendini, seni hiç anlayamayacak birisine anlatıyorsun. mecburiyetten...
arkadaş şu dünya'daki en önemli şey... düzgün arkadaşları olunca, boşluğada düşmüyor insan. kimseyi boşluktan kurtarmak içinde uğraşmıyor... çaresizde hissetmiyor... sen herkesin çaresi olurken, senin çaren yok. hep mutlu gözükmenin nedeni belirsiz...
bir anda yanlız kaldığınızı hissetmektir. etrafımıza bir bakarız kimseler yok. bakacak bir yüz belki sarılacak bir beden aranan ve en çok yanlış yapmaya meğilli oldunan anlardan biridir. birçok yalan , hiç olmadığı kadar gercek gelebilir bu boşluğa düşme anında. üzülmemek için kişi kendine biaz zaman vermelidir.
hırpalanan ruhunun dengesini korumaya çalışırken, dengeni tümden yitirip hissettiğin mide bulantısı ve baş dönmesiyle korkuya kapılmaktır.. öyle büyüktür ki benliğini kaplayan aklının kesmediği bu korku olmayacaklara saldırmaya başlarsın gönlünün derdiyle.. kendinin dahi bilmediği yeni kötü alışkanlıklarını keşfetmekle başlar bu duygu. binlerce sebebini bulursun benliğini kaybetiğin önem sırasında "en"lere koyduğun yükü ağır boşlukların. mazeretlerini sıralamkta güçlük çeker yorulursun..
yıllardır yükünü çektiğin gözünü ilk açtığın ailenin evinden ayrılmak mucize görünsede, terkedip gidince anlarsın bu kalabalıkta ne denli yalnız olduğunu. içini saran yalnızlığın boşluğu, sokakta tanımadığın onca insana " hey" dedikten sonra " gel lütfen, bir iki kelime konuş benle.. konuşki al üzerimden huzurumu bozan boşluğu!"
hele hele terkettiyse senelerdir alışkanlığım dediğin sevdiğin gözünden akacak kan revan içindeki yalın yaşlarına rağmen ... işte o an boşluklar kovalar artık mazeret bulamadığın boşluklarını. sağa sola saldırmak ne denli çözümdür kavrayamaz huzurunu yitirdiğinle kalırsın ..
