Boşluğa düşmek böyle umudun kalmadığında bir yardım eli ararsın ya işte o yardım elini kimse sana uzatmaz ve her şey daha da sarpa sarar. işte budur boşluğa düşmek. En ummadık zamanda böyle bir yardım herkesin can suyudur. Allah dermansız dert vermesin çok zordur.
hırpalanan ruhunun dengesini korumaya çalışırken, dengeni tümden yitirip hissettiğin mide bulantısı ve baş dönmesiyle korkuya kapılmaktır.. öyle büyüktür ki benliğini kaplayan aklının kesmediği bu korku olmayacaklara saldırmaya başlarsın gönlünün derdiyle.. kendinin dahi bilmediği yeni kötü alışkanlıklarını keşfetmekle başlar bu duygu. binlerce sebebini bulursun benliğini kaybetiğin önem sırasında "en"lere koyduğun yükü ağır boşlukların. mazeretlerini sıralamkta güçlük çeker yorulursun..
yıllardır yükünü çektiğin gözünü ilk açtığın ailenin evinden ayrılmak mucize görünsede, terkedip gidince anlarsın bu kalabalıkta ne denli yalnız olduğunu. içini saran yalnızlığın boşluğu, sokakta tanımadığın onca insana " hey" dedikten sonra " gel lütfen, bir iki kelime konuş benle.. konuşki al üzerimden huzurumu bozan boşluğu!"
hele hele terkettiyse senelerdir alışkanlığım dediğin sevdiğin gözünden akacak kan revan içindeki yalın yaşlarına rağmen ... işte o an boşluklar kovalar artık mazeret bulamadığın boşluklarını. sağa sola saldırmak ne denli çözümdür kavrayamaz huzurunu yitirdiğinle kalırsın ..
ben de yaşadım bunu evet hem de bugün. bir ay boyunca neredeyse çılgın gibi hazırlandığım semineri bugün sunup bitirdim. yaklaşık iki saat süren çetin bir mücadeleydi benim için. sonra çıktım. bilgisayarımı kapattım. ve bitti. yaşama amaçlarımdan birine ulaştım. listeden bir madde silindi.
ee dedim şimdi ne yapacağım?
durur muyum hemen kendime yeni problemler çıkardım. şimdi onlarla uğraşıyorum. hayat çok enteresan.
Her şeyin artık hiçbir anlamı olmayan bir karanlığa dönüşmesi ileride bunalımla sonuçlanacak bir durumun içinde olmaktır. Çoğu kişi böyle olmak istemezken aslında bu duruma iten sebeplerimizin bizi buna zorlamasıdır...
bir anda yanlız kaldığınızı hissetmektir. etrafımıza bir bakarız kimseler yok. bakacak bir yüz belki sarılacak bir beden aranan ve en çok yanlış yapmaya meğilli oldunan anlardan biridir. birçok yalan , hiç olmadığı kadar gercek gelebilir bu boşluğa düşme anında. üzülmemek için kişi kendine biaz zaman vermelidir.
