Valla ben yillardir bu boslukta yasiyorum, kah kendimi ölduresim geliyor kah sikintidan patliyorum kah tavana bos bos bakiniyorum ama yapacak bir sey yok, doktora da gittim,teoman gibi dedim, oyle buyuk ki inan doktor icimdeki bosluk ne yaparsam yapayim hic dolmuyor,ilac verdi o da olmadi. Kendimi alkole verdim bi ara, ölduruyordum biraktim, spora verdim bi nebze iyi geldi, ama ne olursa olsun her sey yalnizliktan,bu bir kesin.
bosluktaki insanin yapmasi gerken bosluga goturen sebeplerin ana hatlari ile tenkit etmesi gerek. gidip o olmuyor bu olmuyor dersen baslamadan olmaz baslasan da eglenemezsin. baska vucutlarda yeserkemek gerek.
orhan Pamuk'un Cevdet bey ve oğulları kitabı okunmalı, yok daha dibe vurmadım, dibe vurunca artık yükselebilirim deniyorsa oğuz Atay'ın tutunamayanlar okunmalı.
gerçekten ne yapacağınızı bilemez hale geldiğiniz o anda, yapmanız gereken tek şey vardır ki o da artık ufacık sorunları dünyanın sonu gelmişçesine dert etmeyin, cidden değmez.
çünkü dert ettiğiniz şeyleri kafanızda kurdukça, çıkılamaz asıl boşluğa düşmüş olursunuz.
