karım denen para yiyen canavarından o kadar tiksiniyorum ki ondan ayrılacağım zaten kayınço denen eşek herifide ben besliyorum yeter ulan yeter bir tek taş için etmediği hakaret kalmadı evlenmeden evvel neredeyse arş gör oluyordum evlendiğim vakit zorla kpss ye girip siktiri boktan öğretmen oldum ve her allahın günü bir ordu ergenle uğraşmak zorundayım yeter be.
edit:alay eden yazarlar umarım zır cahil birisiyle evlenirsiniz de benim çektiklerimi çekersiniz.
Duyguların anlamını yitirdiği, algıların, fikirlerin, bakış açılarının yön değiiştirmesinden ötürü mutsuzluğun ayyuka çıktığı durumlarda yapılması gerekendir.
hoyrat, can yakan bir ilişkiyi ille de sürdürmeliyim diye tutturmak, beyhude emekler vermek zaman kaybıdır.
Bazen en hayırlısıdır. Sonraki huzurlu zamanlarda neden daha önce yapmadim ki bile diyebiliyor insan. Çocuk varken durum daha zor o bi gerçek fakat mutsuz bir annenin mutlu bir çocuk yetiştirmesi de imkansız.
Eksi veren arkadaşım; bunu tecrübe etmemeni dilerim.
her iki taraf da evliliklerinin bittiğine inanıyorsa, etraftaki arkadaşlar, aile yakınları da doğru kararın belki de boşanmanız yönünde olduğunu düşünüyorsa, hatta daha önce de bu noktaya birçok kez gelip vazgeçtiyseniz bile , en azından davayı açmadan önce bir aile danışmanına gidilmesini tavsiye ettiğim durumdur. yaklaşık 2 ay önce boşandım, eski eşimle evlenmeden önce 1.5 sene aynı evde yaşadık ve evlenmeye karar verdik. evlendiğimizde ise hala düşündüğümde nasıl ve neden başladığını bugün bile anlamadığım neredeyse her konuyla ilgili tartışmaya başladık. birbirimize yaptığımız her hareket gözümüze batmaya başladı ve düzenli olarak şiddetli tartışmaya başladık. bu dönemde ben evi terkettim, o terketti ama sonunda her seferinde yeniden denemeye karar verdik, ta ki bu yaz tatil dönüşü uçakta benim "indiğimizde davayı açıyorum ve bu işi bitiriyoruz" dediğim ana kadar. çünkü biz tatilde bile tartışmayı başarıp bir haftalık tatilin yarısından fazlasını kavga ederek geçirmiştik. eski eşimin itirazlarına ve ilk başta istememesine rağmen davayı açtım ve boşandık. şimdi düşündüğümde ve etrafımdaki ailelere, çiftlere baktığımda bizim yaşadığımız sorunların hepsini yaşadıklarını ama işi bu noktaya getirmediklerini görünce , kendime bile itiraf edemesem bile pişman olduğumu biliyorum. belki sadece biraz sabır, aile büyüklerinin (bilinçli ve gerçekten aklı başında olanların) deneyimlerinden yararlanılarak, ve çare olmuyorsa bunlar , bir aile danışmanına gidilerek , kurtarılması gereken bir birliktelik evlilik. insan severek nasıl ayrılır böyle bir şey nasıl mümkün olur diye düşünürken başıma geldi. o yüzden siz siz olun ve bu başlığı aradıysanız ya da denk geldiyseniz , aklınızda da varsa boşanmak, kurtarmak için ne gerekiyorsa yapın.
evliliğin üzerinden 30 yıl geçmişse, ve problem sadece maddiyatken olayın içine ailevi mevzular da katılıyorsa en mantıklı olacak eylem. 29 yıllık evliliği olan anne-babam bankadan kredi çekmeye çalışsan banka çalışanlarının güleceği bir miktar para yüzünden bugün bu noktadalar. birbirlerini seviyorlar mı diye sorarsanız beş yıl önce bu soruya hiç tereddüt etmeden ''evet kesinlikle seviyorlar.'' derdim. şimdi ise söyleyebileceğim tek şey bilmiyorum oldu. hayat çok garip vapurlar falan..
bir kölenin zincirlerini kırması, bir mahkumun hücreden çıkması, bir aslanın sirkten kurtulması, bir öğrencinin çıkış zilini duyması, bir rakunun kürk çiftliğinden kaçmasıdır. Naiftir. Kadının esaretinin bitip kadınlığına kavuşmasıdır.
Sanırım karşılıklı olarak sevgi, saygı, aşk, meşk, ıvır, zıvır bitiyor. bunun sonucunda oyrolmok ostoyorom, oyo oyrol o zomon gibi dialoglar ortaya çıkıyor ve insanlar önce avukata gidip daha sonra mahkemeye çıkıp tek seferde bu işi bitirmeye çalışmak suretiyle varsa ortada çocuğunu mala döndürerek yoksa aile bireylerinin ağzını açıp zönk diye kalmasıyla gerçekleşen bir eylem oluyor. Oradan birisi çıkıp haklı sebeplerim var diyor, öte taraftan başkası çıkıp kendini haklı buluyor. Birbirinizi tanımadan etmeden niye bu yola baş koyuyorsunuz ? Dellendik,fıttırdık yine ben,keyfim ve kâhyası. Boşanmayalım arkadaşlar toparlamaya çalışalım. Ha yok illa boşanacaksak ortada belli başlı problemler var.
Çocuk varsa ne yapacaksınız ?
Psikolojiniz eskisi gibi tatlış,ponçik olmayabilir bunu nasıl aşacaksınız ?
Boşanmadan önce, boşandıktan sonra ana bacı küfrediyor olsan bile önünden arkasından mutlaka üç beş güzel anı vardır. Gözünüzde canlanır koskoca mazi. Bu saçma duyguyu nasıl aşacaksınız ?
Boşluk hissi olur mutlaka bi' de bu var aşmanız gereken.
bu kadar zahmeti kim çeker ? En iyisi boşanmayın. Avukatlar para kazanmasın, hakimler mesai yapmasın. Son çare bunu buldum.
üçüncü şahıslar müdahil olur, çocuklar üzülür. alakalı alakasız herkes ilişkinin içindeymiş gibi yorum yapar, barıştırmaya çalışır. hele bizim ülkemizde ne var ne yok ortaya dökülüp kavga edilir...
insanın hayatı bir daha asla eskisi gibi olmuyor. O pamuk kalp gidiyor, yerine daha acımasız biri geliyor. E haklı olarak tabi. Evliliğin bitmiş senin, hayatının en önemli dönüm noktası. Malesef bu insanları ancak aynı şeyi yaşamış başkaları anlayabiliyor. Kalan herkes sadece anlam vermeye çalışıyor. Zırhını her gece dolaba asıp, her sabah tekrar giyiyorsun. Kaç yıl geçmiş olursa olsun.
Edit: sor bana pişman mıyım? Asla.
isevgilidrn ayrılmak gibi görülmeye başlanan durum. basit algılanıyorartık çünkü herkes en az birinden ayrılıp başkasıyla evleniyor. evlenince de boşanıtız ne olacak diyebiliyor iki tarafta ve tahammülsüzlük üst seviyede. çevremde çok sayıda boşanmış kadın erkek mevcut.
Artık çok kolaydır. ilk kavgada boşanma kararı alan çiftler görüyorum. evliliğimi kurtarayım derdi yok. hemen boşanayım bitsin istiyorlar. kimse kimsenin kahrını, cefasını çekmek istemiyor. Elbette boşanmanın doğru olduğu durumlar vardır fakat biraz kolaya mı kaçıyorlar ne?
bizim neslin dilinden düşmeyen kelime. boşanmak gibi bir niyetteyseniz evlenip karşınızdaki kadın/adamın hayatını karartmayın zaten lütfen. az bi karakter arkadaşım ya.
