tarifsizdir ayakların uyuşur, huzura erersin. çömez dönemlerde bi hikayesi hadisesi vardır bende. lisede arkadaş demişti, boşalma anında tut kendini boşalma diye, ulan arkadaş tavsiyesi ya yaptık bi kere. birazda abartmışım ben kendini tutma işini, arkadaş kıpkırmızı oldum geberiyordum, salıverin gitsin çocukları tutmayın. tutunca içerde kavga ediyorlar, "madem çıkarmıcaktın bizi ne diye uğraştırıyorsun" diye. olan bize oluyo.
ayak ucundan pipi ucuna kadar gelen bir karıncalanma ve bi kasılma hissinin, coşan şelaleler gibi foşurdayıp,
yürekte bir kabarma ve daha derinlere ulaşma arzusunun kırbaçlanarak kıçtan ter olup akması hissi.
kasılmalarla başın dönerek bir afyon gibi patlayıp tüm bedeni uyuşturması ve sonsuz huzuruna gidiyormuşcasına perçinlenmek.
