Artık o kadar çok insan var ki zerre kıymetimiz kalmadı. Az olanın değer kazandığı bu dünyada insan hayatı gittikçe önemsiz, değersiz bir şeye dönüşmekte. Doğduğumuz andan itibaren hep bir ezbere göre büyütülüp duruyoruz tam büyüyünce ipleri ele alacağımızı düşünürken bu seferde devletler, yönetimler senin yerine kararlar vermeye başlıyor. Bize de önümüze konulan hayatı yaşamak kalıyor. Ne yazık ki bir çok insan dünyanın nimetlerini göremeden ölüp gidiyor, sırf bir zümre dünyanın hakimiyetini sonsuza kadar elinde tutabilsin diye onca insan köle gibi çalıştırılıp köpek gibi dövüştürülüyor. Ama bu düzenin suçlusu ne köleler ne de yöneticiler, asıl suçlular yiyecek ekmeği zor bulup bu diktatörleri övenler, göğe çıkaranlar, destekleyenlerdir. Son olarak söylemek istiyorum ki hüloğooğoğo.
Felaket şekilde bu durumu düşünüyorum. Bir şey yapacağım diyorum sonra bir gün öleceğim geliyor aklıma uğraşma boşver diyorum. Mecalim kalmadı artık. Keşke yaratmasaydın tanrım beni.
Genelde düşündüğüm. Bunca insanın karaktersizliklerine çözüm bulamadığım için, bunca adaletsizlik için bişey yapamadığım için boşa yaşadığımı düşünüyorum.
daha çok genel tabloya bakınca gözlemlenen düşüncedir. lakin tablonun her fırça darbesi birbiriyle bağlantılıdır. her rengin içinde bir başka renkdir. tablodan uzaklaşınca o nokta gereksiz gelebilir, olmasada olur denilebilir ama oraya fırça vurulmuşsa vardır bir nedeni. eğer dünyaya bu zamanda gelmişseniz vardır bir nedeni, olmalı.
