muhatabımızın, beyanlarımızı dikkate almadığını hissettiğimizde kapıldığımız düşünce.
otoriter biri değilim lakin gündelik hayatta eşimiz, dostumuz belki temiz kalbimizden belki de yumuşak lisanımızdan söylediklerimize dinlerler ellerinden geldiğince. ancak bu sözlük'te sıklıkla boşa konuştuğum hissine kapılıyorum.
bakın bunu tenkit saiki ile kaleme alınmış bir şey olarak değil de sizi samimi görmemden bir derdimin paylaşımı olarak algılayın lütfen.
ne diyoruz? kavga etmeyelim, hır gür çıkarmayalım ama konuşalım, yalaşalım, nazenin ve nadide bu güzide sözlük'ü pembeye, maviye, beyaza boyayalım ve mümkünse beyaz da kirlenmesin.
ama aldırış eden yok ne yazık ki!.. devamlı bir kaos, toz duman... alınıyorum, gözlerim doluyor, zorruma gidiyor resmen. etmeyin ağalar! etmeyin hanımlar!
aslında nihat amca sizinle aynı şeyi söylüyoruz da sizinle bizim görüşlerimiz farklı siyasi olarak da farklı ama aynı şeyi söylüyoruz çünkü biz aynı memleketteyiz sizinle aynı şehirde aynı ilçede aynı köyde aynı kasabada bile olabiliriz aynı iş yerinde veya aynı cafe de bile olabiliriz aynı cadde de yürüyoruz ama birbirimizi gördüğümüz halde görmezden geliyoruz selam vermeye çalıştığımızda ise yemediğimiz hakaret kalmıyor
iktidarı desteklersek yemediğimiz hakaret kalmıyor
muhalefeti desteklesek yemediğimiz hakaret kalmıyor
ve kararsız kalırsak yine yemediğimiz hakaret kalmıyor
bu ülkede cin olmadan şeytan çarpmaya çalışanlarınız var
bu ülkede insan olmadan meleklik yapmaya çalışanlar var
tavsiye vermeyi sevmem ama kendi fikrim bana göre olanıdır
her şey senin elindedir seçimini ona göre yap ama yapanı da dışlama!
