Not; Burda yazacaklarım daha önce binlerce defa yazılmış dillendirilmiştir.
Bugün günlerden pazar ve çarşı pazar kalabalık(!) Geçen yıllara göre yüzde 60 daha az ama olsun. Çarşıda bir bank a oturdum ve insanları inceliyorum. Önümden yüzlerce kişi geçiyor ve ben bu insanların suratlarına bakıyorum. Ve tek görebildiğim boşluk. Evet boşluk. Ellerinde alışveriş yaptıklarını gösteren poşetler çantalar diğer ellerinde telefon öylece geçip gidiyorlar. Suratlarında hiçbir ifade yok. Ne bir mutluluk ne bir üzüntü belirtisi, sanki uzayda bir boşlukta bir gezegenin çekim kuvvetiyle yavaş yavaş süzülen göktaşı misali gidiyorlar. Ne gittikleri rotadan haberleri var. Ne de ulaşabilecekleri bir hedefleri var.
Sadece arada geçen o ufak masum çocuklar, onlar gülebiliyor eğlenebiliyor.
Evet bu boş suratlar ülkesinde sadece çocuklar masum.
