neden yaptığıma bir türlü anlam veremediğim durumdur. sanki o an dolapta bir şey canlanıp bana doğru koşacak gibi mi düşünüyorum yoksa sadece amacım serinlemek mi gerçekten bilmiyorum. Sanırım kafayı yedim.
canı sıkılan insanımızın sıkça yaptığı eylem. Bir amaç içermeksizin mutfağa her gidildiğinde yapılır. dolap açılır, şöyle bir içine göz gezdirilir, kapatılır.
muhtemelen 2-3 defa tekrarlanan eylem. çünkü zaten kafan bir yiyecek varsa saniyeler içinde onu dolaptan kaparsın. ama sadece "birşeyler yiyesin geldiyse" sürekli dolabı açıp kapatırsın.
boş zamanlarda yapılan rutin bir eylemdir. insanın yüzüne hafif bi soğukluk gelir. hava almış gibi hissedilir. sonunda bir bardak su doldurulur, içilir ve bu işkence anları sona erer.
boş boş sabahtan beri baktığım bu başlığı hatırlattı. ben bunu çok yapıyorum da şaşırdım tek olmamama heralde... hayır bir de bunalımdaymışım onu öğrendim. depresyon belirtisiymiş.
- anne ben depresyona girdim!
+ bilmediğin yerlere girme demedim mi ben sanaa!!!
- offf! yiycek bişey yok bu dolapta!
+ kapat ozaman kapağını!
bu benim annemdir efendim. 'anneeee canım çok sıkılıyo off!' diye de gidersiniz ama kapak niteliğinde 'sıkı can iyidir kolay çıkmaz...' cevabını alır oturursunuz. yemek şevkim kaçıyor sadece boş boş bakıyorum sonra işte dolaba...
