akıl sır erdirilemeyen yazar eylemi. gammaz demiyorum zira, gammazlık vasfı tamamiyle kaldırılmış olup her yazar minik birer ispikçiye dönüşmüştür. iş bu sebeple, butonun verdiği baskıcı hissiyatı bastırmak adına ve de "acaba nası bişimiş lan?" diye düşünüp kullanmıştır her yazar bu butonu. amma velakin, cümbür cemaatin bazı gammazlama faaliyetlerinde bu durum vasfın dışında bir himaye göstergeciliğine de bürünmüştür yer yer.
"onları sıkacağını bildiğim halde, kendi et ve kanıma bana bir iyilik etmelerini rica etmenin ne kadar buruk bir tadı var." der dostoyevski abimiz. bencilliğin karşı konulmaz cazibesine nazaran dik bir duruş sergiler bu sözüyle. biraz empati kuralım.
