hayatını doyasıya yaşadıktan, tatmadığın güzellikler, yapmadığın çılgınlıklar kalmadıktan sonra eskimiş, kimi yeri pas kimi yeri yosun tutmuş kırılgan bir anı, tecrübe küpü olmaktır. sonunda uyanamayacağın bir rüyanın sonuna gelmek ve gördüğün şeyin rüyadan ibaret olduğunu fark etmektir. farkındalığın acısını çekmektir. yaşlanmaktır kısacası.
doğruluğuna bu gün çalıştığım lokantadaki yaşlı adam yüzünden dahada inandığım şey. boş bir tecrübe küpü olmak.
benimle nasıl konuşmaya çalıştığını, elimden nasıl tuttuğunu, nasıl bırakmamaya çalıştığını ve titreyen gözlerle bana "rahatsız olmuyorsun değil mi çocuğum benden" dediğini, nasıl yalnızlık çektiğini görmeliydiniz dostlar.
