En son birkaç gün önce duygusal bir yürüyüş sonrası, saatlerce olmasada oturdum. Hava tam istediğim gibiydi bir yandan yağmur çiseliyor bir yandan ılık bir esinti. Sessiz, sakin bir parkta oturdum uzun süre. Boş boş etrafı izledim. Arınmış bir şekilde döndüm eve.
Özellikle denize karşı böyle oturmayı seviyorum.
Dünya derdini bir kenara bırakıp, hiçkimseyi düşünmeden, boş boş denizi izlemek terapi gibi geliyor. Hafifliyorum, ardından bir de tatlı tatlı uyku bastırıyor. Başıma bir iş gelmeyeceğini bilsem kıvrılır yatarım.
düşünmektir. kafa dinlemektir. önceki yaşananların muhasebesini yapmaktır. hafif esen rüzgar eşliğinde tefekkür etmektir. etrafta geçen insanları yorgun gözlerle incelemektir. arkadaşlarla birlikteyken gizli yalnızlık çekmektense kendi başıma bankta saatlerce kalmayı tercih ederim.
Bazen ruh haline göre öyle bir bankta oturmak kendimizi iyi hissettirir. Hele de Çevresinde ağaç, çiçek, orman ya da şelale, deniz var ise ruhen dinlenmenin verdiği huzur güzel olur.
