kimse boş beleş insan değildir. sadece hayatın darbesini yememiş insan vardır. yedikten sonra sike sike doldururlar. tabi kendisinin yanında sevdiklerine de çektirdiği acılar ileriki vakitlerde katmer katmer kendisinden çıkacaktır.
Okulda bir kız var mesela beni görünce kaçıyor. Sanki ben adam yiyormuşum gibi. Aptal bir kız ama ben ona herhangi bir şey de söylemedim.
Kendine güveni yok sanırım. Özgüven sorunu taşıyor. Bu örneği vermek istedim.
insana hiçbir şey katmayan kişilerdir. Muhabbetleri basmakalıp ve sıkıcı olur. Tat vermezler. Hayatınızda olmasa da olurlar.
Boş beleş insan olduklarını asla kabul etmemeleri.
Genelde nereden kaynaklandığı belli olmayan Vohıhohovvvv bir özgüvenlerinin olması.
Bir halt yapmayıp az çok kendi çapında çabalayanlara akıl vermeye çalışmaları.
Bu entry yi olur da biri okursa "aaa evet var öyle insanlar" deyip hiç üstlerine alınmayacak olmaları.
Not: bu entry herhangi bir yazara ya da insana gönderme olmayıp zamanında abimin küfürleşe küfürleşe kavga ettiği oda arkadaşının barışma aşamasında bütün o küfülere alınmayıp "bana boş beleş insan dedin" diye trip yapması hatırlanarak yazılmıştır.
