necip fazıl isimindeki yavşak yobazın söylemiş olduğu bir sözdür. yaptığı benzetmeden de anlaşılacağı üzre kendisinin aklı başka bir şeye çalışmamaktadır. kabiliyetsiz bir şair parçasından da başka bir şey beklenemezdi zaten, ulu öndere söylediği bu söz ile o aşağılık seviyesini belli etti ve adeta kendine "sen kimsin de bu sözü ediyorsun şerefsiz" dedirtti gece gece.
Neyzen Tevfik'le arkadaşı sinemaya gider. Filmde, beyaz kız, yamyamlar tarafından yakalanır. Yamyamlar, kazanın altına odunlar dizip kızı da kazanın içine koyarlar. Ve ateşi tam tutuşturacaklar elinde kılıcıyla yakışıklı delikanlı çıkagelir. Yamyamların Her biri bir yana kaçar ve bizim esas oğlan kızı kazanın içinden çıkarıp kucaklayark ormanın derinliklerine doğru taşır. Ormanın ortalarında gelince de kızla öpüşmeye başlar. işte tam bu noktada Neyzen yerinden fırlayıp sinema salonunu terk eder. Arkadaşı Neyzene bir şey oldu kaygısıyla peşinden fırlar. Kapının önünde sinirli sinirli söylenen Neyzene yaklaşıp ne oldu? diye sorar: Ne olacak der Neyzen: "Bir kere daha anladım ki, her kurtaran kurtardığını bir de kendi öpüyor."
